Bir Asır Sonra 57. Alayda Geçen Bir Hikaye

Günlerden 30 Aralık Pazartesi 2012 idi. Ertugrul Arkadaşı Şaban Ve Muammer Abisi ile birlikte ; Balıkesir'in Bandırma ilçesinde dolaşmaktaydı. Zaman öğlen vaktini birazcık geçmişti. Yemeklerini yedikten sonra çarşıda dolaşırken;


Muammer : Çocuklar bugun yılbaşı ne yapalım fikri olan varmı


Ertugrul: Abi benim bir fikrim var ama şaban ne der bilmiyorum


Şaban: Söyle kardeşim,


Ertugrul: Diyorum ki bu yılbaşı kutlamaları bize göre değil abi. Gelin birlikte Çanakkaleye Şehitlermizin yanına gidelim Bir Yasin okur dua ederiz. Ne dersiniz?


Şaban: Kardeşim kalp kalbe karşıymış bende öyle düşünüyordum uygunsa gidelim hep birlikte . Hatta onlarla birlikte sabahlayabiliriz ne dersiniz.


Ertugrul ve Muammer Abileri de onay verdikten sonra eve vardılar. Hazırlıklarını yaptıktan sonra arabaya binip Çanakkale yoluna koyuldular. Akşam yaklaşıyordu ve Çanakkaleye geldiler.


Muammer: Çocuklar bence Eceabat tarafına geçmeden önce burada karnımızı doyuralım . Sonra geçelim ne dersiniz?


Ertugrul ve Şaban olur abi dedikten sonra ; karınlarını doyurup yanlarına da atıştırmalık birşeyler aldıktan sonra Eceabat yoluna koyuldular. Ordan Bir feribota ve daha sonra Eceabat'a geçtiler. Hava kararmaya yaklaştı. Önce Şehitlik abidesine , ordan oradaki şehitliklere ve yol üzerindeki abide ve şehitliklere uğradıktan sonra son durakları 57. Alay şehitliği oldu. Arabalarını şehitliğin önüne çekip indiler aşağıya . Ertugrul yanına Kuran-ı Kerimini de almıştı. Abdestliydiler ve 57. alay şehitliğinin içerisine girerek Yasin-i Şerif okumaya başladılar. Ertugrul ile Şaban Yasin-i Şerif okurken Muammer Abileri de Dua ediyordu. Sonra arabanın yanına varıp kıbleyi bulduktan sonra , seccadelerini serip namazlarını kıldılar. Hava soğumuştu rüzgar sert esiyor ve yağmur da inceden yağmaya başlıyordu. Arabanın içine girdiler ve O günleri hatırlayarak sohbet ediyorlar ortamın Hûşusunu Doyasıya tatmak istiyorlardı. Belki 1915 Yılında Çanakkalede savaşmamışlardı, ama o ânı yaşıyormuş gibi cümleler kuruyorlar ve bir o kadarda heyecanlanıyorlardı. Zaman iyice ilerleyince;


Muammer: Çocuklar yatalım mı artık ne dersiniz.
Ertugrul: Tamam abi olur. Ama direksiyona ben geçeyimde içerisi soğudukça klimayı çalıştırırım ben.


Ertugrul direksiyona geçti , Muammer abisi ve Şaban da arka tarafta uyumaya karar verdiler. Herkez uyuyor Ertugrul Arada bir uyanıp klimayı çalıştırıyor , içerisi ısınınca kontağı kapatıp uykuya dalıyordu. Ve yine uyandı, içerisi bayağı soğumuştu. Bismillahirrahmanirrahim dedi ve kontağı çalıştırdı içerisi ısınıncaya dek biraz daha Çanakkaleyi düşledi, ordaki ortamı, sakatlananları, canice şehit edilen askerlerimizi Hikayeleri ve dahasını. İçerisinin ısındığını hissedince kontağı kapattı ve uykuya daldı Ertugrul. Uyku halindeyken uyanmış gibi birden silkelendi, Bir ses duymuştu ama hala uykudaydı, Bir kişi arabanın sağ tarafındaki ön cama eliyle vurup ''kimse varmı'' diye sesleniyordu. Bunu bir kaç defa yaptı. Ertugrul iyice kanter içinde kalmış ve sağına baktığında o kişiyle göz göze gelmişti. Ikiside konuşmamıştı. Sadece birbirlerine bakıyorlardı. Bu birkaç saniye sürdü ki daha sonra camdaki kişi ardında bulunan kişi veya kişilere şöyle sesleniyordu: '' Bakın ! BAKIN GÖRÜYORMUSUNUZ, ONLAR DA BİZİMLE BİRLİKTE. BUGUN BİZİ YANLIZ BIRAKMADILAR , BİZİM İÇİN GELDİLER, ONLARDA BİZDEN ARKADAŞLAR '' bu sözü duyunca birden uyandı Ertugrul. Arabanın içi buz gibi soğumuş ama o kanter içerisinde kalmıştı. Ne demekti bu . Rüyasındaki kişi kimdi , ne söylemek istiyordu anlamamıştı. Ama içinde öyle bir huzur vardı ki, o huzuru Yılbaşı kutlamalarında yaşayamayacağını anlamıştı. Saat sabah namaz vakti oldu. Uyandırdı arkadaşlarını. O hûşu içerisinde soğuk bir suyla abdest aldılar, namazlarını kıldıktan sonra da Bandırma nın yolunu tuttular...