Dertlenmesini Çok İyi Biliriz

Arzuladıklarımızı çoğu zaman elimizin tersiyle iteriz.
Ananın, babanın, kardeşin veyahut eşin kıymetini ölünce anlarız.
Aşk deriz, deli gibi sevdiğimizi herkese haykırırız ama yine de cesaretsiz kalır sevdiğimiz kişiye itiraf etmekten korkarız.
Rahat bir hayat sürmek ister tüm gücümüzle çalışırız ama rahatlığı göremeyiz.

Dost bildiklerimizin derdi olur ortaklık etmesini çok iyi biliriz.
Ne rahatlık bizi ne de biz rahatlığı severiz.
Sağlık kendi elimizdedir bakamayız yatakta ziyaretlerimize gelinir.
Kendi kendimizi çürütür her şey olacağına varır der, en büyük bahanemizle kendimizi kandırırız.

Tüm çivileri büyük bir hevesle insan vücuduna kendimiz çakmak isteriz.
Çıkarırken ki acıya dayanamaz dost yardımına muhtaç kalırız.
Doğruluğu herkesten çok iyi görürüz ama gider yalanların içinde buluruz kendimizi.
Yolda iki sevgili görsek etmedik söz bırakmayız.
Erkeği rencide etmesini kızı ağlatmasını çok iyi biliriz.
Oysa “iyi günde kötü günde” diye başlar tüm mutlu ve mutsuz evlilikler.
Çocuk sahibi olanlar bir tarafa mahkeme kapılarında dolananlar bir tarafa dizilir.
Yine de her biri hep eleştirir diğerini yalan yanlış sebeplerle.

Her şey benim gibi muamele eder doğruyu öğrenince yalanlarla geçiştirmeye çalışırız.
Umutsuzluğun kol gezdiği meydanlara siyasetçiler çıkınca en büyük umutlar oradaymış gibi gelir.
Tüm ümitler bahar çiçekleri gibi açar yüreğimizde.
Biz yine de yaranamayız sonbaharda dökeriz ümit çiçeklerini.

Kötü her zaman kötü olmaz elbet doğru yolu bulur demesini çok iyi örnekleriz.
Yardıma herkesten çok ihtiyacımız olsa da yardıma koşan ilk kişi yine de biz oluruz.
Sağlıklı yaşayalım der tüm paramızı hesapsızca kuruşu kuruşuna harcarız.
Ay sonu gelince ceplerimizde para kalmaz dert etmesini çok iyi biliriz.

Kızın cilvesi çok olur der az bir cilve yapsa başına vuran ilk kişi oluruz.
Canımız yansa isyan eder can yakmaya gidiyoruz desek sopalarla ilk önden koşan oluruz.
Yeni günlerin umut dolu olacağını dilimizden düşürmeyiz. Oysa gecenin ilerleyen saatlerinde istemediğimiz günlerin sendromunu yaşarız.

Saygılarımla,
Zühtü Soylu