HAKKIDIR HAKKA TAPAN MİLLETİMİN İSTİKLAL
Bir Elazığ çocuğu olarak büyüyüp yetiştiğim ailede ve hatta çevrede vatan sevgisi en önemli varlığımız ve zenginliğimiz ölçütüyle baktık hayata. Rahmetli dedemin tarih anlatıları zaten bizi mest etmeye yeterdi. Ona göre bizim tarihimiz Adem A.S’dan bu yana sürmekteydi. Tecrube dolu sayfaları Osmanlıca okuduğu sarı yapraklı mürekkep yazılı kitaplarından okurken sakalından akıtır hele iş Adem ve Havva’nın tevbe ve dua ettiği ana geldiğinde “Allah o kadar büyük merhamet ve rahmet sahibi ki,
 Hiç kulunun ilticasını geri çevirir mi? Bilakis o buyurdu ki: ”Benim rahmetim gazabımı aşmıştır.”
Dedem den başka Annemde bize her sabah vatan aşkını ve sevgisini öğretmekten lezzet alırdı. Hiç unutmam iki elini dizlerine koyar “Çocuklar gelin yanıma size İstiklal marşımızı okuyacağım dinleyin bakalım yanlışım çıkacak mı?” der ve pür dikkatle on kıtayı vakur bir asker edasıyla okuyuverirdi. On kıtanın son kıtasında sesi çatallanır hıçkırıkla karışık boğuk bir sesle tamamlardı marşı. Evimizin biraz ilerisinde bulunan Subay Lojmanları ve Askeri Kışla olması hasebiyle sokağımızdan geçen Asker arabaları cipler ise bizi ayrı heyecanlandırır, özellikle erkek kardeşim Yakup “Aha bir asker arabası çabuk asker şapkamı getir Abla selam vereceğim demesi ve benim şapkayı  uçarcasına getirmemle başına takıp “Asker Amca Merhaba!” diye asker selamına durması bütün mahalleyi sevindirirdi. Bayrağa baktığında ağlayan, gözlerinin önüne Allah Allah diyerek cephelerde düşmana hücum eden aziz Mehmetçikleri görünce içinden Fatiha ve Ayet’el Kürsi okuyan bir kuşağın evlatları olmak hayatım boyunca beni gururlandımıştır.
Akşam oturmalarında evimize gelen akraba, eş dostun ilk olarak asker anılarını anlatarak sohbete başlamaları, odada bulunan herkesi büyük bir vatan aşkı ve hissiyatıyla doldururdu. Asker arkadaşlarını aradan 40 yıl geçmesine rağmen kaşıyla gözüyle, boyuyla, posuyla aynen hatırlayan bu vatan perver insanların “Allah devletimize, milletimize zeval vermesin…”demeleri vefa dolu yüreklerin vatanlarına sarılmaları çok  güzel bir manevi atmosfer oluştururdu. Kore gazisi komşumuz vardı. Bir seferinde o günlerini yad ederken gözleri dolu dolu şu sözleri söylemişti bizlere:” Allah vatanımızı düşmana çiğnetmesin…Bugün çağırsalar yine seve seve göreve giderim, gözümü bile kırpmam vallahi!”
Aynı duygular bugüne de yansıdı tabi. Nesilden nesile yaşayacak, gürleşecek, boy verecek vatan sevgisi…Vatan sevgimiz hayat damarımızdır. Bu damarı kesmek bizi hayattan koparmak demektir. 2014 yılı Mart ayında Farsça Olimpiyatları’na katılarak orada başarı elde etmiş ve bunun sonucunda da ağustos ayında İran’da İmam Humeyni Uluslar arası Dil Okulu’nda  Farsça dil öğrenimi için” Burslu Eğitim hakkı kazanmıştım. Okuldan sonra kültür gezilerimiz vardı. Otobüsümüzde çeşitli dünya ülkelerinden 250 öğrencii yer almaktaydı. Biz Türkiye'den 35 ’işi kadardık. Bir seyehat esnasında arkadaşlarımızdan biri “Türkiye’yi çok özlediğini ve İstiklal Marşımız hep bir ağızdan okuyup okuyamayacağımızı bize sordu. Herkes keyifle kabul etti. Ve biz otobüsün içinde (beş otobüse dağıldığımızdan 6 veya 7 kişi idik) hep bir ağızdan on kıtalık İstiklal Marşımızı yüksek sesle okuyuverdik. Otobüste Rus, Alman, Bulgar, Hind, Pakistan, Afganistan, Mısır, Gürcistan, Özbekistan vs. bir çok ülkeden arkadaşımız çıt çıkarmadan bizi dinlediler. Marş bitince hepsi coşkuyla alkış tuttular. Ve hemen yanımızda oturan Doktora öğrencisi(Gürcistanlı) sordu:” Ne okudunuz kardeş?” “Milli Marşımız İstiklal Marşımız dedim.  “Bana tercüme edebilir misin? Uzun biliyorum en kısa ve en öz yerini Farsça söyle dedi. Ben de olur dedim ve tercüme ettim.  Bana çok teşekkür ettikten sonra yanında oturan arkadaşına şöyle dedi: “eğer bizim de böyle bir Milli Marşımız olsaydı, Rusya dağılmazdı!” dedi. O gün, ülkemle, bayrağımla, İstiklal Şairimle, öyle bir gurur duydum ki anlatamam sizlere.
Gelelim bugüne…Ankara’dan sonra Cumartesi saat 11’de  hain terör örgütü tarafından  gerçekleştirilen bombalı saldırının “İstiklal Caddesi’ne kasıtlı yapıldğı, İstiklalimize hücum edildiği söylenmekteydi TV haberinde…Tüylerim diken diken oluyor izlerken…Ne demek şimdi bu? Üç beş çapulcu benim ceddimin kanlaıyla suladığı bu aziz vatanın ve bu necip milletin İstiklali’ne kem gözlerini dikmesi ne demek oluyordu? Allah’ım bize güç ver de bu zalimlerin heveslerini kursaklarına tıkayalım…Geçmişte şahlanan koca yürekli vatan aşıkları gibi bizde vatanımıza yıldızların göklere yayılıp, serpilip, yerleştiği gibi bizde bu aziz toprakların muhkem koruyucuları olalım…Düşmanımıza Resulullah S.A.V gibi korku salmayı, tesir etmeyi, galebe çalmayı nasip eylesin…
“Hubbul vatan minel iman” yani “Vatan sevgisi imandandır.” Vatanımızı canımızda aziz bilerek huzurumuzu, birliğimizi, dirliğimizi ve geleceğimizi bozmak isteyen her türlü fitne, şer ve terör odaklarına fırsat vermesin Rabbim…Hepsinin ebter olsun kurusun  elleri ve nesilleri. Hem planları da zail olsun yok olsunlar büsbütün bütün azgın kavimler gibi ebediyyen cehennemde baki kalsınlar…Zulüm ve zalimlikleri ateşten bir çembere alsın hepsini iki dünyadada. Rabbim Türkiyemizi ve halkımızı korusun. Amin.
Dalgalan sende şafaklar gibi ey şanlı hilal
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal
Ebediyyen sana yok ırkıma yok izmihlal
Hakkıdır, hür yaşamış ,bayrağımın hürriyet
Hakkıdır Hakk’a tapan milletimin İstiklal…
M.A.Ersoy
Ayşe Ciplioğlu Kaş