ZAYIF BEDENLERE DOKUNMAYIN..!

Merhaba değerli BÜYÜK HABER okurlarım. Güncel bir konuyla tekrar beraberiz, önce sizlerle geçmişe çocukluğumuza gidip kısa bir yolculuk yapalım. Aklımıza ilk olarak çocukluğumuzda yaşadığımız bazı olaylar gelir doğal olarak, mutlu bir çocukluğumuz olduysa eğer, tekrar o günlere dönmek arzusu içimizi yakar. Uzun bir ah çeker keşke, keşke o günlere geri dönebilsem deriz, peki mutsuz bir çocukluğumuz olduysa eğer, aynı şekilde doğal olarak iyiki de büyüdüm daha özgürüm kimseye hesap vermek zorunda değilim gibi düşünür mutlu oluruz..

Eğer ki bir köyde veyahut küçük bir kasabada çocukluğumuz geçtiyse hele birde aile büyükleriyle aynı çatı altında yaşadıysak büyük anne büyük baba gibi, muhtemelen çok güzel bir çocukluğumuz olmuştur. Böyle ailede yetişen çocukların hayata bakışaçısı daha da hoştur sosyal yönleri daha zengindir elbette bu yazdıklarım normal akıl sağlığı yerinde olan aileler ile ilgili. Malumunuz üzere günümüz insanları akıl melâikelerini birçoğu kaybetmiş durumda, toplum baskısı sebebi ile çoğu yaşanan istem dışı olaylara kör ve sağır olayların üstü kapatılıyor 'ensest 'gibi..

Sevgili anne ve babalar, kimseyi niyetim fikir ve düşüncelerimle etkilemek değil niyetim. Çok kötü bir zaman dilimindeyiz maalesef Ya da bunlar eskiden beri vardı da pek duyulmuyordu demek belki de daha dogru bir cümle olur. Ensar Vakfı ile ilgili çıkan haberleri yaşanan olayları bir çoğumuz medya aracılığı ile duydu sanırım, ben şimdi pat bu vakıf kapatılsın vay efendim aile Bakanı söyle demiş neden demiş gibi sözler sarfetmiycem zira bu vakıf 37 yıldır tüm Türkiye 'de vakıf hizmeti veren bir kurum bu günlere kadar geldiyse demek ki hizmetleri gerçekten doğru yönde olmuştur diye düşünüyorum. Hasta beyinler her yerde mevcut bunlar hayatın kangren parçaları bana göre.

Benim savunduğum daima da savunacagım tek gerçek; 0-7 yaş grubu çocukların, anneye ihtiyacı var. Anne sefkatine anne kokusuna muhtaç bu küçük bedenler maalesef ki artık çocuklarımızı mahalle bakkalına dahi gönderirken tedirgin ve tedbirli olmalıyız. Çalışan anneler aile büyüklerinden yada güvendiğiniz kişilerden yardım talep edin, Çocuklarınızı yuvaya değil de güvendiğiniz kisilere teslim edin. Şöyle düşünün el elin çocuğunu ne kadar korur. Burada şunu belirtmeden geçemiycem 'İşini layıkıyla yapan kişileri tenzih ederim 'onlar baş tacı..

Bırakın çocuklar çocukluğunu yaşasın koşsun düşsün canı yansın vucuttakı yara gecer ruh kanamaya başlarsa eğer telafisi çok zor yada imkansız. Sosyalleşme derseniz eğer, sosyalleşme için yurtların yada anaokulların yada kreşlerin her neyse adları bunların çoğu sizlerde bilirsiniz maddi çıkar amaçlı bunlar gereksiz diyorum. Kimse kusura bakmasın düşüncelerimin mimarı benim,zaten ileride okul hayatları olucak şu saçma sapan sınav stresleri ve iş hayatı başlıycak akabinde evlenip sorumluluk sahibi olacaklar önce hayvan sevgisini çocuklarımıza aşılayalım sonra insan sevgisini öğretelim dış dünyanın tehlikelerini anlatalım Özgüvenleri olsun korkak olmasınlar ve herseyi bizlere anlatabilsinler..

Yapılan bir araştırmaya göre, yıllardır koruma altındaki çocuklarla çalışan klinik psikolog Prof. Dr. Neşe Erol'un bulgularına göre, normal bir ailede yetişen her yüz çocuktan 9'u davranış bozukluğu sergilerken, koruyucu ailedeki çocuklarda bu oran yüzde 12,yuvalardaki çocuklarda ise yüzde 42. Koruyucu aileyi destekliyorum kimsesiz çocuklara    da koruyucu aileler bulunmalı yani kısaca aile hayatı şart diyorum çocuklarımızın mutlu bir geleceğe adım atmaları açısından. Mutlu kalın sevgiler...