MENDİL SATAN TEYZE

Malum, yurdun her yeri kışa esir durumda, acayip bir soğuk var! Geçen pazar dışarı çıkanlar ya da pencereden, balkondan sokağa merhaba diyenler, İzmir'in ve İzmir'linin pekte alışık olmadığı, o ilik donduran ayaz ile tanışmışlardır... Pazar günü ben ve eşim soğuk havaya rağmen dolaşmak için dışarıya çıktık. Gerçekten de iliklerimiz donmuştu nerede ise, ama güzel eğlendik. Biraz dolaştıktan sonra Kemeraltı'nda mola vermeye karar verdik. Fincanda pişen meşhur Türk Kahvelerimizi yudumlarken, ayak ucumuzda ki minik soba eşliğinde, soğuğa inat tatlı tebessümler içindeydik. 

   Biraz sonra içimizi acıtıp kanatacak olaydan habersiz mekandan ayrıldık. Kızlarağası Hanı'nın az ilerisinde; bir köşeye sinmiş, tahminen kırkbeş ile elli yaşları arasında; çorapsız ayaklarında terlik, üzerinde ince bir kazak, başında eski bir yazma ile soğuktan yanakları al al olmuş, tir tir titreyen bir teyze duruyordu! Uzaktan, evsiz barksız gibi görünse de, yanına yaklaşınca teyzenin mendil sattığını fark ettik. Bir tanede biz aldık sattığı mendillerden. Mendili aldık ama gidemiyorduk, ayrılamıyorduk teyzenin yanından. Daha fazla dayanamadım ve;

    -''Teyze çok üşümüşsün hasta olacaksın'' dedim.

    - ......  (cevap yok)

    -''Aç mısın? İstersen şurada bir şeyler yiyelim.'' dedim.

    -''Yanlış anlamazsan, şu parayı alır mısın?'' dedim.

    - '' Ben dilenmiyorum'' dedi.

    -'' Bir görevli çağıralım mı sana yardımcı olsun?'' dedim

    -'' Oğlum, ben evsiz değilim, şu mendilleri satınca giderim evime'' dedi... Dedi ama dişleri soğuktan bir birine vuruyordu garibin.

    -'' Tamam, bütün mendilleri almak istiyorum'' dedim.

    - ......  (cevap yok, hayır dercesine kaşlarını kaldırıyor)

    -'' Her sözüme olmaz diyorsun, inat etme şurada bir yemek yiyelim bari?'' dedim.

   Başını kaldırdı, gözlerimin içine bakarak;

    -''Evde iki tane aç evladım varken, ben karnımı doyuramam! mendilleri satınca gideceğim, haydi sizde gidin, üşümeyin daha fazla.'' dedi titreyen sesi ile... Ne diyeceğimizi bilemedik... Söyleyecek bir sözde bırakmamıştı. İki dükkan yandaki çay ocağına gidip teyzeye sıcak duble çay vermelerini rica ettim. Yürümeye başladık eşimle, konuşmuyorduk, çıt çıkmıyordu! Biraz ilerledikten sonra dönüp baktık; titreyen eliyle çay içmeye çalışıyordu, baktığımızı görünce el salladı bize.. 

   Allah'a emanet ol teyzem... Allah'a emanet.....