NİSAN HİSSİYATLARIM…
Rahmet ümidiyle açtım bağrımı sana Ey latif hisli saba.Bir müjden var biliyorum.Göklerden gönlüme serp kereminle.
Selam ikliminde ser seccadeni...Gözlerimde nedamet yaşlarım ben sana küçülerek gelen olsam...Sonra sende dirilsem hay diriliği ile.
Üç ayların zindeliğinde...Bir kutlu ridanın mübarek ıtrıyla mest olmaya hevesli Ashab gibi gelsem sana...

Yağsa yağmurları kurşunlar gibi mevzisinden fışkırırcasına yağarak üstüme gökyüzünün…Saçlarımın dibinden ayakkabılarımın içine…Seni anlatan nağmelerini dinlesem o demde yağmurların mırıl mırıl mırıldansam…Senden bir parça olan Fatıma kızın gibi…Seviyorum Seni ümmete baba şefkatiyle rehber olan…Peygamberliğin zamanın göğsünü kabartan ne de şanlı bir tablo…İç dünyamdan çığlıklarımı işiten yüreğinin şifayab dokunuşlarıyla eğlenmez yaralarımı iyileştirmesi de bu mukaddes salatların yüce Hakkın katında makbuliyetinden ve senin derin şefkatinin sonsuzluğundan ötürü değil mi?
“Ben balından doyamadığı çiçeğe Sen de seviyor musun benim kadar aşkın künhünde vücut bulduğu Aziz Sultan’ı? Diyerek şerbetlerini cömertçe akıttığı toprağa sevgi kanadını indiren bal arıları gibi…Sevmeden yapamazdım bu balları O’nu kendimi feda edecek kadar sevmeden yapamazdım aşkın bereketli kovanlarını içtiğim aşkın leziz kıvamlı ürünlerini bereket adını okumadan kanat çırpamazdım çiçeklerin menzillerine varamazdım…”

Konuşmuşcasına kainatla hemhal olmak ve onlarla alemi şuhuddan aemi gabya seyrederek ilişmekti murad…Sırları dimağına kilitleyen bir Derviş’ten aşkın sırrı söyle nedir yahu?” sualleriyle zikir halkasına katılarak…Her yolun sonunda Ya Hak! Medet talepleriyle kumlarda kaybolana kadar çöllerde sırlarını satır satır okuyarak….İliklemek istiyorum bu sevdayı kemiklerimle bedenime…Üstüme giydiğim libastan daha kip oturmalı bu özel hissiyat ruhumun her köşesine…Sırıl sıklam sevmeli kalbim beni bana getirecek öğretileri ağuşuma zerkeden Elçi’yi S.A.V gün be gün artan büyüyen iştiyakla…Seni sevmek özel olmak demektir…Seni sevmek güzel olmak demektir…Çünkü Sen özeli ve güzeli bize öğreten ve bildiren özelin ve güzelin onda vücut bulduğu kimsesin…Seni doya doya sevmek sadece insan oğluna verilmiş bir haslette değildir…Seyrettim alemi senin gönlününün yansımasıyla o demde.
Üstündeki çiğ tanelerinin uçuştuğu anda anladı menekşeler alemin fena makamındaki camidliğini…Hissiyatını nakşetmek isterken sızlayan kalbinden dökülen terennümlerine kulak veren serçeyi sinesine alıp sarılarak ağlamak istedi garip aşık…Bir ben vardır bende benden içeru…İniltileriyle ağıtvari maşuğuna gürlemek isterdi tıpkı düşlerinde ki gibi…Sende çarem Ey Ay’a çerağ olanım sende…Dönme yüzünü bana…Sen sadre engin ufukların bitmeyen yollarının rotasını koyan emin elli Kaptansın…Muhtacım işaretinle ruhumu istikamet üzere yeniden zindeleştiren iksirin ellerinde berektlendiği Aziz Tabipsin…S.A.V
Sen olmasaydın Olmayacaktık biz…Solacaktık güller gibi köklerimizden hayat suyumuzu alamadan…Sen gönlümüzün göğüne tecellilerle yağmasaydın pörsüyecekti kalbimiz, susacaktı dillerimiz…ne can kalacaktı ne nefes…Ne şen olcaktık ne nefese alacaktık…Kıpır kıpır olmayacaktı ruhumuz ismini andığında olduğu gibi…Her dem taze nefeslerle sevdanı yudumlayamayacaktık ciğerlerimizin dibine çekerek asil ve yüce sevdanı hasretle beklide….

Sen güldüğünde can bahşetti hayat bize…Tazelendik tebessümlerinle…Asırlık çınarlar gibi git gide kuvvet geldi damarlarımıza…Gözlerimizden akan yaşlar anlam kazandı gelişinle…ağlamanın zamanı en güzel zamanı gecelerdi hemde…Sana aşık olanların gece deprenen özlemlerini seccadelerine kapanarak Rablerine anlatmları…Bu derin iltica çaresiz bir çığlığın yüce bir mskam tarafından ilahi celbe mazhar olacağının en şiddetli delili olmuştur her daim…

Yaprak yaprak dökülürken günahlar beden ağacımızdan sevdik diye seni….Özledik diye muhabbetinle yad edişini ümmetini….Senin nurlu adımlarına hayran kaldık ta izinin tozuna sürmek istedik diye yüzümüzü…Saadetler halkalandı eksenimizde…Güzellerin güzelliğiyle kendinden geçtiği Yusuf Yüzlülerin cennet sokaklarında esrarı ilahiyenin mubabbet sırlarına mazhar olabilme düşlerini ne kadar da görmeyi arzulamıştık…Nasip eder diye bekleyiş…Sana geliş te bu yüzden…Ridana tutunarak…Ellerinden tutarak…Canibinde “Senin garip miskinlerinen biriyim…Sen varsın ben se kocaman bir HİÇİM demekse emaresi sevdanın…İşte buradayım ve haykırıyorum…Bilal gibi…Hamza gibi…Hubeyb gibi…Kılıçların önünde ölümü kovalayan su sakilerinden Nesibe ana gibi…
Sende hayat bulan bir Arifin soluğuyla Allahumme Salli ala Muhammed” diyorum…Birden her şey nurlara gark oluyor…Cennetin ışıkları cehennemin dumanlu,kara ve korkunç çehresini gözlerimizden ve gönüllerimizden uzaklaştırıyor…Oysa kalsaydı hiç değilse bir bölümü cehennemin belleğimizin bir ucunda…İştirak etmek istediğimiz her demde günaha…Bağlasaydı melekler ellerimi…Fırsat vermeseydi hayat cehennemi eylemlere…Alemleri Adem’in bildiği esmalarla güzelliklerle donatsaydık şeytana sırtımızı dönerek…Onun insanı baştançıkarıcı sözlerini hayatımızın bodrumlarına üst üste kilitleyerek kükreyebilseydik gün gelip Tek Dişi Kalmış Canavar’a karşı laf dize bilseydik…

Usul usul yaklaşan her mübarek lahzayı bize verdi diye…Yaratıcıya gönüller dolusu bir La ilahe illa ente subhneke inni küntü minezzalimin” tesbihatının manevi iklim ferahlığına kavuşmak ümidi ve duasıyla…Rabbbim ahlakını Allah ve REsulüllah’ın güzel belağatı ve firaseti üzere,Aklı, kalbi,fikri,zihni Peygamber ve sevdalılarıyla akan sularlından e kana kana içmeyi nasip eylesin…Amin

AYŞE Ciplioğlu Kaş