PAMUK ŞEKERİ TADINDA MUTLULUKLAR

Tedirginliği atılmış mutluluklar arıyordum kendime.

Oturdum tarih kokan bir sandalyeye, havada hüzün göz yaşları, sebepsiz rüzgarın savunmaları ve benim mütevazi bir oluşumun çekirdeği gibi kendini kat, kat güzelleştiren kusursuz sevgilerim ile birlikte elimde bir pamuk şekeri dalıyorum düşlere.

Sevgiden olsa gerek gülümsedim hayata ve daha sonra pamuk şekerimden bir tutam koparıp atıverdim ağzıma.

Eriyordu ağzımda yaşanılası öyküler ve birden bir tat bırakıyordu, anılar kalıyordu hafızalarda, neşe dolu günlerle güzellikleri savuruyordu etrafa, aklım uçuverdi bir anda. Harika bir şehvet sarmaşığı dolaşıverdi vücudumda.

Her şeyin bir bedeli vardır ya, ben ise bedelsiz bir mutluluk istiyordum kendimce.

Çok mu zor bedelsiz bir mutluluk?

Aslında mutluluğun yoksunluğunu hissetmekti sebepsizce olan düşüncelerim.

Fakat düşündükçe sonu gelmiyordu.

Mutluluk, doğal olmayan bir durumdur ve bizler onun için bu kadar çok çabalamamalıyız.

Mutluluk, belki de olayları olduğu gibi kabul etmek, sonra serbest bırakmak ve akışının keyfini sürmektir.

Çünkü her mutsuzluğun ardından yeni umutlar vaat edildi insanoğluna, aslında bizler mutsuzluklarımızı bir gölge gibi arkamızda bırakarak sahip olabiliriz istediğimiz o mutluluklarımıza. Hepimizin mutlulukları her dönemde değişir. Şekli, boyutu ve ölçüsü.

Bazen de bir gülümseme kavuşturur bizi bu hayata.

İşte ben tüm bu güzellikleri düşünerek ve küçük mutluluk umutlarıma büyük korkular eklemekten vazgeçerek buldum bedelsiz mutluluklarımın süslü anahtarını.

Sanki bulutların üzerinde yürüyorum adeta özgür kanatlarım vardı benimde.

Ve o an anladım ki artık ürkek değil, sahipsiz hiç değildi tebessümlerim.

Yaşamın tatlı yüzünü görmüş, çaresizlikten kurtulmuş ve özgürlüğü tatmıştı gülümsemelerim

Saf, temiz, masum bir yaşam diliyorum kendi dilimle benliğime ve pamuk şekerimin bana verdiği tat ile birlikte yaşıyorum değerini bildiğim mutlulukları her gün sevdiklerimle.

MÜZEYYEN SOYUPAK