Doğduğumuz gibi elbette bir gün ebediyete göçeceğiz. Zira her insanın kaderinde mutlak ‘ölüm’ vardır. İhmalkarlık, rehavet severlik, vurdumduymazlık, bencilliğin sardığı sarhoşluk neticesinde yaşanan felaketler hiç bir insanın kaderi olamaz, asla olmamalıdır da..Daha dün gibi hatırımda 2010′da Şili’de yaşanan maden kazasında da benzeri yaşanmış olup, titiz, sabırlı ve tedbirli çalışmalar neticesinde pek çok insanın hayatı geçen onca günler sonunda , küçücük bir delikten kurtulmuşlardı.

Dün akşam saatlerinde öğrendiğim Manisa Soma’da yerin altındaki kanallarda kurulu trafonun patlaması sonucu oluşan felaketin ardından saatlerce dualar ettim, yüzlerce metre toprağın altında olan hala nefes alanlar için. Dehşet ve keder içindeyim.

Ben bir gün fani olacak bedenimin gömüleceği 2 metrelik toprağa nasıl gireceğimi düşünürken, onlar korksalar bile çocuğunun karnını doyurmak için her gün kilometrelerce yerin dibine inmekteydiler.

Tek tesellim hayatını kaybeden, evine ekmek götürmek uğruna her gün ölüme –toprağın altına- inen Madencilerimizin ŞEHİT mertebesinde Rab’lerine kavuşmalarıdır.

Hayatlarını kaybeden madencilerimize YÜCE RABBİM’den rahmet diliyor, acılı ailelerine ve sevenlerine sabırlar temenni ediyorum.

Hala nefes almakta olan diğer madencilerimizin de selametle sevenlerine –bizlere- kavuşmaları için dualar ediyorum.

Günlerdir, gece gündüz hayat kurtarmak için kendi hayatını feda ederek çalışan  tüm arama kurtarma ekibine sonsuz şükranlarımı sunuyorum.