Ruhumuz Doysun!

İslam dini apayrı ve bambaşka güzelliklerle, huzurla donanmış bir din’dir. Kimi bunun farkındalığıyla bu güzellikleri yaşar, kimi ise bu güzelliklerin içinde, eşsiz manzarayı görmez, göremez...

Ruhunu doyurmak ve huzura kavuşturmak isteyen bazı insanların çözümü ise plates ve yoga terapi gibi bir çeşit vücudu dinlendirmek ve kasları gevşetmek için yapılan sporlardır. Hâlbuki ruhun dinginliği manevi huzura erişince fark edilir. Bu gibi terapilere ve ya sporlara tonlarca para harcayıp huzurlu olduğumuzu zannederiz, oysa biraz maneviyatımıza yolculuk yaparsak, etkisi geçici terapilerden daha uzun soluklu bir huzura kavuşacağımızı düşünüyorum…

Hepsi bir yana fani olduğunu bildiğimiz bir dünyada görevlerimizi yerine getirmemek ne kadar acı, mesela o kadar aç insan var ki, huzur için sokağa döktüğümüz paralarla o insanlara yardım etmek hem inancımızı arttırır hem de huzurumuzu korur…

Mal varlığını artık hesap edemeyen bir insan, ölümsüzlüğün formülünü de bulmuş olmalı ki yardım etmekten paylaşmaktan bu kadar uzak. Okumak isteyip de okuyamayan, bir çift ayakkabısı olmayan, üzerine giyecek kıyafeti olmayan, evinde yakacak kömürü, odunu olmayan ve hatta en üzücüsü dolabında yiyecek bir lokma yiyeceği olmayan insanlar var, sadece ülkemizde değil dünyanın her yerinde. Bizler ise Allah’ın bize verdiğini paylaşmaktan korkan cimri insanlarız, şapkamızı öne eğip düşünmek bizlere göre değil. Çünkü daha yapılacak çok şey var;
Yapılacak haksızlıklarımız, dalavereyle alınacak şirket hisselerimiz, çılgınca yapacağımız alışverişlerimiz, gideceğimiz kokteyllerimiz vs. vs. gibi yapacağımız çok fazla saçmalıklarımız varken, bir ötemizdeki insan açmış, ölüyormuş bize ne? Afrika da insanlar açlıktan can çekişiyormuş, bebekler açlıktan zafiyet geçiriyormuş, annelerin sütü kesiliyormuş bize ne? O insanlar kuraklıkla mücadele ediyormuş, çatışmalar içerisinde kalmışlar bize ne? Nasılsa yediğimiz önümüz de yemediğimiz arkamızda…

Mozambik'te 1980'lerde 4,5 milyon kişi açlık sınırına dayanmış, Çad'da 1983'ün sonlarında üç hafta içinde 500 bin kişi açlıktan ölmüş, 1980'lerin ortasında Etiyopya ve Somali' de kuraklık ve iç çatışmalar nedeniyle savaştan kaçan ve yiyecek arayan 2 milyondan fazla insan yaşadıkları yerden göç etmiş, 7 milyon insan açlıktan ölme tehlikesi geçirmiş ve 1 milyon insan ölmüş. 1987-88 yıllarında Sudan'da açlıktan ölenlerin sayısı 250 bini bulmuş. 2000’li yılları hepimiz biliyoruz ve o yıllardan bugüne dek değişen hiçbir şey olmamış, insanlar yine ölüyorlar.
Bizler o kadar aç insan varken sadece beslediğimiz köpekten, kedi’den, kuştan mı mesulüz? Evet, onlarda bir canlı ama bir kap yemek ve su ile de doyabilecek canlılar. Bazılarımızın beslediği köpeğin günlük masrafı asgari ücretle çalışan bir insanın ortalama 3-4 günlük yevmiyesi, belki de daha fazla bilemem…

Belki de içinde bulunduğumuz Ramazan ay’ı bize bunları anlatmak, bazı şeyleri göstermek için var. Yine bizler Ramazan Ay’ını açlık olarak nitelendirip, nitelendirip de yine de o açlıktan ders çıkaramayan insanlarız. Servetimizden küçük bir iğneyi dahi paylaşmak zor gelirken huzuru arıyor olmamızda ilginç… Huzur maneviyatımızda, maneviyat inançlarımızda, inançlarımız ise yapacağımız iyiliklerle şekillenip büyür. Paylaşmak, yardım etmek güzel şeylerdir… “Onların mallarından sadaka al, bununla onları temizlemiş, arındırmış olursun Onlara dua et Doğrusu, senin duan, onlar için 'bir sükûnet ve huzurdur ' Allah işitendir, bilendir”..
Herkese hayırlı ramazanlar…