Defne Joy Foster'in annesi ilk defa konuştu
Kerem Altan'ın evinde ölen ünlü sunucu Defne Joy Foster'in annesi sessizliğini bozdu. Hatice Foster "Bizimde bildiklerimiz var" dedi

Defne Joy'un acılı annesi Hatice Foster , ilk kez  Sabah gazetesi'inden Savaş Ay'a konuştu: Tek tesellim, torunum Can... Biraz daha susacağız. Ama bizim de duyup öğrendiğimiz şeyler var elbet. Hepsi çıkar ortaya.

Savaş Ay Hatice Foster ile yaptığı konuşmayı ve izlenimlerini köşesinde yazdı:

Artık yeter!.. Susun, sussunlar, susalım artık!... Sen, ben, siz, biz, onlar ve herkes sussun, dinlesin!.. Şimdi sadece o konuşsun. Herkesin susma, bir tek onu dinleme vaktidir artık!.. O, bir anne... Daha 10 günlük bir "ölü kızın" anası... 10 gündür, ağzı olan herkesin milyon türlü laf ziyan ettiği, eli kalem tutan herkesin kendi meşrebince bir şeyler veczettiği bir merhumenin, Defne Joy'un annesi o.

O, İzmir'in ve yakın çevresinin bildiği namıyla "Deli Hatçe". Bunca gün sustu sustu, hep sustu... Şimdi vakit erişti, an geldi, konuşacak o anne, o 'Deli Hatçe'... Konuştu dinledim. Konuştu hüzünlendim. Konuştu sevindim. Konuştu, bir kez daha Defne'yi çok çok sevdim.

Adı neden "Deli Hatçe"ye çıkmıştı, işte ta oralardan başladı yürüdü. Bir çırpıda on yılların tekmil anısını harmanladı, önüme serdi. "Defne?" dedim, doğurup, büyütüp, önce endişeler, sonra iftiharlar edip en sonra da heyhat ki; kara toprağa verdiği, Allah'a emanet ettiği biricik yavrusunu tarifledi bana. "Can?" dedim, canı yangın anlattı; yavrusu ardında kala kalan tek Can'ını, torununu anlattı, anlattı, anlattı ben hep dinledim. Ve... Siz de buyurun öyleyse...

YALANLA BESLİYORLAR BİZİ

Bir uyarı levhası asayım bu yazının giriş kapısına. "Dikkat. Yalanla besliyor(uz)lar sizi..." Yalancıyız çünkü... Çünkü ve mesela; "Babası gelmedi ki... Ne cenazeye, ne eve zaten ne de Türkiye'ye..."  

Sordum:Hava koşullarından cenazeye yetişememişti. Geç gelmişti. Mezara ziyaret, evde toplantılar, ortak 'napıcaz?' kararları almalar olmuş ama?
Yok öyle bir şey Savaş'ım. Gelmedi, gelmeyecekmiş de... Bana ulaşamamış ama ortak bir ahbabı arayıp söylemiş gelemeyeceğini. "Kızım ölmüş... Perişanım... Çok üzgünüm. Ama gelmem, gelemem, gelmeyeceğim... Dayanamam" demiş.