Yaşamlarımız ..

Hayatımızda her geçen gün yaşamlarımız bir yerlere savruluyor. Kimimiz başarılarıyla övünürken, kimilerimiz başarısızlıklarının altındaki nedenlerle boğuşup duruyor. Kimimiz yaşadıklarımızdan ders çıkartıyoruz, kimimiz bildiğimiz gibi hayatımıza devam ediyoruz. Çevremde gözlemlediğim bazen de karşı karşıya geldiğim insanların hep ortak özellikleri. Kendimizi böbürlenerek anlatmayı çok severiz. İnsanlardan takdir beklerken kendimizi Kaf dağında görmeyi çok severiz. Yapılan işler ortadayken bu kadar böbürlenmeye anlam veremiyorum. Hayat bize sunulduğu kadar kolay değil. Yanınızda arkadaşlarınızın, dostlarınızın olduğunu bir yere kadar hissedersiniz sizi hep yüceltirler ama öyle bir an gelir ki yanınızda hiç kimseyi bulamazsınız. Dost sandığınız bir ekmeği bölüşüp paylaştığınız kişiler zamanla sizin için ileri geri konuşmaya başlar. Hayat bu kadar acımasızdır işte.

Benim diyen insanin altından kalkamayacağı yükler omzunuzda iken yasamayı başarır ve bir daha ayni duruma düşmemek için yapacağınız şeyleri biliriz. Gün gelip saçma sapan nedenlerle tutunduğunuz dal kırılır ve yere düşersiniz ya, iste o öğrendikleriniz sizi yara almaktan korur. Ne yapar, ne eder bir kedi gibi dört ayağınızın üzerine düşersiniz. Belki caniniz yanar ama hayattasınızdır hala...

Haksızlık yapmak, haksızlığa uğramaktan daha acıdır. Dilerim ki kendinizi hissedebilmek için yeterince mutluluk karakterinizi güçlendirebilmek için yeterince tecrübe, insani olgunluğa erişebilmek için yeterince acı, hedeflerinize kavuşabilmek için yeterince umudunuz olur.