YÜRÜYEN RENKLİ ŞEMSİYELER

Yağmurun sesiyle uyandı istanbul bugün caddeler ıslak her yerde renkli şemsiyelerle  koşuşanlar. Ardından gelen toprak kokusu hiç durmadan yorulmadan ağladı gökyüzü ,sanki isyanı varmış gibi.

Hani bazen sesleri duyarda duymamazlıktan gelir gibi yaparız ya kabul edemesekte görmemezlikten gelsekte zaman geçiyor.Her geçen gün hayatımızdan eksilmiş oluyor.İşte bir yaz daha geçti ve koca bir yazı geri bıraktık, bu kaçınçı geride bıraktığımız mevsim...

Yağmur yağarken hepimiz kaçarız ama özlemini duyduğumuzda keşke deriz, keşke ve keşkeler vazgeçemediklerimizdendir.Ama herşey biter ve bittiği yerde yepyenisi başlar. Yeni bir başlanğıç en kötü sondan iyidir.

Uzakları yakın etmek yada kendi  içindeki en uzaklara kaçmak önemli olan ne yol nede uzaklığı önemli olan  içinde belirledigin mesafelerdir. 

Bugün yağmuru izledim uzaklarda ki iç sesimin şarkısını söylüyor  gibiydi, ve renkli şemsiyeler şarkıya eşlikle dans edinyordu.İşte koca bir gün sokaklar boşaldıkça sesizliğe büründü ve bugünde geçti. Yarın yepyeni  ve güzel bir güne uyanmak dileklerimle....