Kırık Sözler!

Hayat içerisinde insanların karşıdan aldığı bazı kelimeler vardır haznelerinde. Bu kelimelerden birçoğu hakarete döner bazen. Ama unutulmaması gereken tek şey ise bu sözleri söyleyenlerin aslında içine düştükleri durumdur. Karşınız da size Aptal diyen biri neden aptal dediğini bilemez mesela, aptal nedir?

Aptal; Zekâ ve Akıldan yoksun olma sebebiyle anlayış eksikliği, doğruyla yanlışı ayırt edememe veya konular ve kavramlar hakkında fikir sahibi olamama ile yargıda bulunamama halidir diyor sözlükler...

Peki, aptal ya abdal ise ne olacak ABDAL nedir?

Abdal; Türk tasavvufunun daha radikal formlarında karşılaşılan en üst manevi mertebenin bir adıdır. Sünnî İslam dışında kalan birçok Türkmen dinsel topluluğunda rastlanmakta, Derviş veya Baba da denmekteydi diyor sözlükler...

Neden bu yazı çıktı meydana diye okurlar sormaya başlayacak. Bazen insanlar hiç ummadıkları kişilerden hiç ummadıkları davranışları görürler. Bazen bu davranış sitilleri sevgileri, duyguları, hisleri zedeler. Bazen de yalancı kimlikler olu verir bu sahte yüzler, sahte gülüşler, işte bazen size aptal diyen kişi sizi abdal olduğunuzu anlayamaz. Mevlana bunun için çok güzel bir söz söylemiş.

İşte bu çok güzel bir yan, bir dokunuş, bir serzeniş. Şöyle düşünüyorum bazen duygusuz, hissiz, sevgisiz olacağıma aptal olurum. Aptallık bile büyük bir mertebe neden mi? Aptallar Allah katında melektirler onların o nur’una, o güzelliklerine doyum olmaz. Akıldan yoksun her insana tebessümle bakarım ben çünkü Allahın o güzel hissiyatını onların yüzlerinde gönüllerinde hissedebilirsiniz. Zararsız duygu yüklü bakışları her şeye bedeldir.

 

Bazen aptal olmak abdal olmak aynı şey diye düşünüyorum. Boşuna dememişler bu insanlar neden böyle oluyorlar diye. İşte bunun en büyük nedeni bence SEVGİ yani sevgi ile çıkılan yollar Abdal da eder aptalda. Ama her ikisi de güzel bence yol bir oluyor, hisler bir oluyor.

 

Kırık sözler duyarız hep, bu kırıklıklar bizi hayata karşı dirençli kılıyor bence. Dediğim gibi bazen kırılırız, bazen en yakınımız canımız dediğimiz kişiler bizi yaralar. Hayat devam eder ama izler su damlacıkları gibi silinir gider. Bazen yalnız kalınca insan hisseder dostu, düşmanı. İyi günlerinde, Kötü günlerinde insanlar hep bir dost arar sağında, solunda. Bazen canım dedikleri canların çıkıp gittiklerini görür. Gidenler dönmeyecek olsalar da. Kırık sözleri ile giderler, gidenlerin de kâbusları olur uykusuz geceleri, sonuç da onlarında vicdanları, kalpleri vardır diye düşünüyorum. Bazen o gözlerden dökülen yaşlar acı hüzün hisleri katar içlerine. İnanmazlar oldukları yerde ki durumlarına ama çaresizlik içinde efkârlanırlar. Bazen bu efkâr güzel günlerin anımsanması oluverir. Ne demişler Seven sever sevmeyen terk eder. Bazen hiç terk edilmez yürekler vardır.

Ne demiş Mevlana

O yüzden Allaha sığınıp ABDAL veya APTAL olmayı tercih ederdim şahsen ikisi de kutsal, ikisi de gerçek...