ARAF'TAYIM BABA
Yürekler dağlanıyor, cehennem ateşinde bedenler.
Sessizlik tüm benliği kaplamış , uzun bir uykuda bebekler.
Canlar yanıyor, şehit oluyor Mehmetler.
Bir taraf gülerken , bir taraf kan ağlıyor.
Bize de sadece Araf kalıyor Baba...

Baba Vatan aşkı neydi; Hani anlatırdın Ceddimi, Mete Han' dan Mustafa Kemal Atatürk'e kadar uzanan macera dolu bir geçmiş.
Ve bu geçmişte geleceğe ışık saçacak savaşlar, olaylar, hikayeler...
Peki kimiz Baba biz. Mete Han'ın kanı Asil torunları mı , yoksa Batıyla bütünleşmiş, kendi kültürlerine bile sahip çıkamayan, değerlerini bir bir kaybeden,
Kaybettikçe batan, battıkça yok olan bir gençlik mi ?. Güzel ülkemin bir yanı namusu en büyük değer bilirken, diğer yanı aşk adı altında kirletiyor değerini.
Bize de sadece Araf Kalıyor Baba...

Atam Gayr-i Müslim bir ülkenin padişahı dansöz oynatıyor diye haber salmış; İvedilikle bu rezaleti kaldırmaz iseniz ordumla başınıza çökerim diye.
Baba bu ne anlama geliyor. Neyin nesi. Atam Müslüman olmayan bir padişaha bunu neden dedi?. Dünyada Huzuru ve Barışı sağlamak için mi,
yoksa gelecekteki torunlarının ( yani biz ) bu mektubu ters anlamaları için mi?

Tekrar Hatırlamak istiyorum bu mektupta Kanuni Sultan Süleyman Fransa Kralı Fransuva'ya ne yazmıştı.
'' Elçim den aldığım habere göre, Ülkemde dans adı altında fuhuş benzeri bir şey yapılıyormuş. Eğer mektubum yanına varır varmaz bu rezalete son vermezsen
Orduyu Hümayunum la ( Osmanlı Ordusu) Gelip seni kahretmeye mecbur olurum''

işte aşk adı altında zinalarla sabahlayan bir gençlik, ve yukaırda olduğu gibi namusu ve haya yı yüce bir değer sayan ata...
Bize de sadece Araf kalıyor Baba...

Biz böyle olmamalıydık Baba! bir baksana Bu muhteşem Ülkemin karış karış toprağına bir baksana baba! Ceddim den eser kalmış mı söyle. Söyle hangi birimiz
o değerleri koruyoruz. Sayın Dursun Ali Erzincanlı Hocanın bir parçasını dinlerken , orada ki bir kelimesi beni çok etkilemişti , '' KAYBETTİK BÜTÜN HAZİNESİNİ CEDDİN''
Sahi biz neyi kaybetmiştik, Ced kim, hazine ne, neyi kaybettik biz böyle..
Öyle ya daha bunu bile anlamış değiliz. Çoğumuz bunu varlık, para, altın gibi şeyler olarak yorumlasa da; bunun esas anlamı hiçte görüldüğü gibi değil aslında.
Atamızdan yadigar ne kadar örf, Adet, Kültür, Yönetim, Komşuluk, Vatan severlik, Emanetperverlik, İnsan hakları, vs, vs, vs,.
işte buydu kaybettiğimiz hazineler.

Bir yanda batının kültürünü benimsemiş bir millet, bir yanda Ata'sının kültürüne sahip çıkmaya çalışan bir bala.
Bize de sadece Araf Kalıyor Baba.

Kaldı ki ben çok uzaklara gittim Baba. Özrümü mazur gör. Daireyi ufaktan büyüğe doğru genişletmek lazım. Yani bizim önce Kendi ailemize bakmamız gerek.
Sahi biz Ana ve Babamızın Sözünü ne kadar dinleyebiliyoruz. Ne kadar önemsiyoruz onları. Dokuz ay karnında taşıyan ana ya Öf bile demememiz gerekirken,
bin bir türlü hakaretler savuran, bizim geçimimiz ve eğitimimiz için dilencilik bile yapan babamıza karşı gelen bir evlat! Ne kadar uzağa gidebilir ki.
Hem geçmişini unutan geleceğe ışık tutamazdı değil mi Baba.
Bir de Dua edilesi kardeşlerim var Ana ve Babasını sırtında Mekke ye, Medine ye götüren , onlara Öf dahi demeyen kardeşlerim.
Öyle ya bir yanda hak edilen dua, bir yanda da hak edilen beddua.
Bize de sadece Araf Kalıyor Baba.

Yürekler dağlanıyor, cehennem ateşinde bedenler.
Sessizlik tüm benliği kaplamış , uzun bir uykuda bebekler.
Canlar yanıyor, şehit oluyor Mehmetler.
Bir taraf gülerken , bir taraf kan ağlıyor.
Bize de sadece Araf kalıyor Baba...