BOKSÖR

İki taraf var ortada ringe çıkıp birbirini yenmeye çalışan boksörler gibi. Düşünüyorum kendi

kendime ben ya da daha da açıyım biz halk olarak neredeyiz? Cevap çok basit hemen geliyor

sorunun ardından aslında halk bu ringin tam ortasında tarafların arasında evet arada kalmışız iki

taraftan olmasak ta aradayız. Yumruklar geliyor sağlı sollu yumruklar ama hep bizim üzerimizde

patlıyor her yumrukta biraz daha yara alıyor bedenimiz ama sesimiz çıkmıyor susuyoruz sanki arada

kalan biz değilmişiz gibi, yumrukları yiyen başkalarıymış gibi. Bitmesini istiyoruz artık müsabakanın

çünkü mu yumrulaşma sürdükçe yumruğu yiyen hep biz olacağız bunu biliyoruz. Evet nitekim zararlı

çıkan da biz oluyoruz, maç berabere bitiyor ki beraberlikte iki tarafa da yetiyor. Biz, biz unutuluyoruz

hastanede aylarca komadayız taraflar bir sonraki maç için hazırlık yapıyor, ülkenin her tarafı kırmızı

beyaz renklerle süslenmiş, herkes mutlu herkes geleceğe umutla bakıyor hedefler koyuyor kendisi ve

ülkesi adına, çağdaş medeniyetler seviyesine ulaşma arzusuyla yatıyor zengin olma arzusuyla kalkıyor

herkes. Kazanan hep iki taraf oluyor bir maç berabere bir maç yenilgi bir maç galibiyet hep ortada

kalıyor maçlar. Kalmaya da devam ediyor bu ülke böyle gelmiş böyle gidiyor, kimisi seyirci kimisi

oyuncu kimisi de taraf oluyor. Halk kendisi için oynandığını hiç düşünmüyor.