EDEBİYAT VE SANAT İNSANIN YOĞRULUŞ VE YORULUŞ BİÇİMİDİR…
İnsan ve kâinat muhakkak ki sevgiyle yaratıldı. Sevgi insanın doğasında var. İnsan yaratıldığından bu yana bir arayış içerisinde. Bunu edebiyat sanat gibi birçok insani dal ile yapıyor. Kendini bulamayan ya da kaybeden bir insan bir hikâyenin satır aralarında kendine rastlayabiliyor. Ya da yüzlerce yıl önce bestelenmiş anonim türkünün yanık tellerinde.

İnsanı diğer canlılardan ayıran en büyük etkenlerden biriside, akıl ve gönlün ele ele gelip sanat ve edebiyat gibi sevgi ve doğa ile harman olan arayışlar içerisine girmesi…

Örneğin geçmiş asırlarda delilik hastalığına yakalanan insanların çeşitli müzik terapileri ile tedavi edilmesi. Okumalı, yazmalı ve kendini aramalı insan.

Hz Mevlana gibi Yunus Emre gibi Shakespeare gibi sanatçıların edebiyatına ve fikirlerine daldığımızda özünün sevgi olduğunu rahatlıkla görebiliyoruz. İnsanın kendini aramasından kasıt sevgiyi, huzuru, ya da mutlu bir yaşama arzudur. Yazmalı, okumalı ve anlamalı insan hayatı. Bir parçası olmalı hayatın. Seven ve sevilen bir gönle girmeli ve hayatını bir edebiyat kumsalına çevirmeli gezinmeli sahil sahil kıyı kıyı şiir şiir…

Yunus Emre’nin dediği gibi

“Yunus der ey hoca
İstersen var bin hacca
Hepsinden iyice
Bir gönle girmektir”

Hayat bazen bir dörtlüğün satır aralarında gizlidir. Anlamalı anlatmalı ve bir gönle girmeli sevginin, huzurun, arayışın, olduğu bir gönle… Bu nasıl bir gönül bunu anlamak size düştü….

Yusuf Usuğ