HAYALLERİMİZ YOLLARDA

Eğitim fakültesine ilk girdiğim yıllarımı hatırlıyorumda çoktan hayallerimiz valizlerini almış atandığı okula yakın bir mahallede ev tutup okuluna gidip gelirken yollardaki öğretmenim diyerek ardımız sıra koşuşturan çocuk cıvıltılarıyla mesleğinin en dorul noktalarındaki o haz  ile ilerliyordu.Şimdi here tercih yaptığımızda elimiz yüreğimizde gözümüz kulağımız gazetelerde bekliyoruz  ya tutarsa Göle maya çalmaya benzedi artık mesleğimiz.Ücretli öğretmenlik  diğer adıyla göçebe öğretmenlik yaptığım okulda soruyorum kuzucuklarıma hangi mesleği seçmek istiyorsunuz minik yavrularım bile şimdiden karar vermişler Kimi doktor kimi avukat  kimi ahçı olmaya ama hiç biri öğretmen olmak istiyorum demedi.Öğretmenlik mesleği tüm bu mesleklerin eğitilmesinde başlıca öge olmasına rağmen neden seçilmeyn meslekti?Neden en kutsal meslek olan öğretmenlik şu an seçilmek istenilmeyen meslekler arasında?Hiç bir meslektaşım yan gelip yatmıyorda oysa..Bizler tatillerde bile seminerlere katılıp plan programlar yeni mevzuatlar...yazılılar sözlülerle işi bile dosya dosya evlere taşımıyor muyuz?Lütfen hayallerimiz yollarda kalmasın ve artık sınıflarımızda şen kahkahalarıyla gülen gözleriyle çocuklarımız bizleri karşılasın...Dünyanın bütün çiçekleri getirin buraya...ceyhun atuf kansunun o muhteşem şiirinde ki gibi....neresi olursa memleketimin ben öğretmenim.