İNSAN OLMAK BİR ERDEMDİR.
Dünyadaki canlıların en değerlisi insansa, insanların en değerlisi erdemli olandır. Erdemli olmanın ilk koşulu sevgiyse, ikincisi say-gıdır. İnsan önce kendine saygı duymalıdır. Fikirleriyle barışık olmalıdır. Doğruluktan şaşmama-lıdır.Durup dururken fikir değ- iştiren, bugün beyaz dediğine yarın siyah diyeni kimse alkışlamaz. İnsan kendine olan say-gısını başkalarına saygı duyarak pekiştirir. Başkasının arkasından konuşmamalı, kimsenin kalbini kırmamalı, kötü söz söylememelidir. İnsan olarak doğan her canlı bu erdemli olmayı  yakalamak için toplumun içerisine girerek, hayatı ve yaşamayı öğrenmeye çalışır.

İnsan olmak için açılmış bir eğitim yeri yoktur,yani insanlığın bir okulu yoktur.Allah’tan korkan her kişi zaten insanlığını bulmuş-tur,komşusunun yokluğuna ve ıstırabına üzülen ve yardımcı olmaya çalışan her kişi insanlığını zaten ortaya koymuştur.Ama bu olguları yakalayamamış ve bu insanlığı kazanmamış, yada kazanmak istememiş; günüm-üzde insan diye geçinmeye çalışan,yüzsüz ,arsız,imansız,ALLAH’ın dan  korkmayan, mahalle kadınları gibi dedikodu yaparak ve insanlarla alay ederek,hiç alakası olmayan şeyleri insanlara olmuş gibi anlatan ,kendini duygu sömürüsü yaparak acındır-an,zavallı insan bozuntuları sadece kendini tatmin eder.

Bu karakterdekiler zaten toplumdan uzaklaşan yalnız kalmaya mahkûm olan insanlardır. İnsanlığı bu şekilde kullanarak yaş-ayanlar ömürleri boyunca her zaman toplumdan ayrı ve zavallı olarak yaşamaya devam edeceklerdir. Haysiyet, namus, şeref ve onur insanlar için geçerli olduğunu, bu kavramları taşımayanın ne kadar zavallı ve ahlaksız olduğunu zaten herkes bilir.