Kadın; bir evin, bir çocuğun, bir erkeğin olmazsa olmazıdır.

Kadın hayatın, ailenin temel varlığını oluşturan en kıymetli varlığıdır.

Bir kadın evinize girer, huzur, bereket, neşe getirir.

Dostane yüreğini açar, sevgi ile ailenin göz bebeği olur.

Sanki doğup büyüdüğü yer o ailenin yanı, o hanedir.

Bir kadın evinize girer, acı, dert, keder getirir.

Alışkanlıklarınızdan, değerlerinizden ve sevdiklerinizden sizi kopartır.

Belki de olmayacak yanlışlara, acılara sürükler sizi...

Bir kadın hayatınıza girer, bela üstüne bela getirir, çirkefe yatar.

Atsanız atılmaz, satsanız satılmaz.

Öyle bir noktaya varır ki sorunlar, sonuçlar severek isteyerek aldığınız insanın o kişi olduğundan bile şüpheye düşersiniz. 

Bir kadın hayatınıza girer, sevgi, şefkat, mutluluk verir.

Yüreğini ayaklarınıza serer, mutsuz geçen zamanlarınızı bile unutmanızı sağlar.

O mutluluğa davetiye çıkartan kadını keşke daha önceden tanısaydım diye hayıflanır insan.

Bir kadın vardır, çocuğu için temel eğitimin kaynağıdır.

Ana, anne karşılıksız sevebilen, en çirkin haliyle, engeliyle, tüm kusuruyla çocuğunu sevebilen en fedakâr varlıklardır.

Doğruyu doğru, yanlışı da yanlış öğreten ilk öğretmendir anne.

“Anasına Bak Kızını Al” sözüne bire bir katılıyorum.

Çocuğun canlı örneğidir anne.

Bir ana vardır, çocuğu için en yanlış örnektir.  

Kötülüğüyle çocuğunu zehirleyen anneler geleceği kirleten zavallılardır.

Sevmediği kişileri çocuğunun da sevmemesini sağlayan, çocuğa babasını ya da bir başkasını kötülemek, çocuğa yapılabilecek en büyük kötülüklerden birisidir.   

Çünkü çocuğa kini, nefreti, öfkeyi ve en önemlisi de kötülüğü öğretmiş oluruz.

Bir insanın elbisesindeki çamuru temizlemek çok kolaydır, ancak insanın içine işlemiş çamuru temizlemesi pekte mümkün olmaz.

Önce içimizdeki çamuru temizlemeliyiz.

Bunu da ancak içimizde büyüttüğümüz nefreti, öfkeyi yok ettiğimizde mümkün olabilir.

Hayatımızı renklendiren çocuklarımızı yaşantımızın en sonda değil en başta düşünmemiz gerekir. Yanlışlarımızın bedelini onlara ödeterek en ağır suça iştirak ediyoruz.

Başta yürümeyen beraberliklerin daha büyük sonuçlar doğurmaması için yol yakınken geriye dönülmesi tarafların yararına olur. Yoksa tüm yanlışların bedelini çocuklar öder. Olayların tek kurbanı da çocuklar olur.

Kendimizi, çevremizi yok sayabiliriz.

Ama geleceğimiz olan çocuklarımızı yok sayma lüksümüz asla olmamalıdır.

Anne ve baba ayrılık kararı aldığında, çocuğu için çizdiği yolda yürümesi mayın tarlasında yürümesi demektir.

Sevilmediğimiz kadar çok sevelim, korunmadığımız kadar çok koruyalım çocukları.

Yaşamadığımız mutluluğu, huzuru, güzellikleri çocuklarımıza yaşatalım.

Bir kadın vardır çok çirkeftir: Bela için yaratılmıştır.

Bir kadın vardır çok kalitelidir: Bir bakışta asilliği suretinize yansır.

Bir kadın vardır çok özeldir: Onun bir eşi benzeri daha yoktur.

Bir kadın vardır candan ötedir: Cenneti avuçlarında size getirendir.

Cenneti kucaklayan kadın, anne eş, sevgili doğru yerde doğru kişiyle kavuşsun.

Sevgiden, saygıdan, değerden, nasibini alamamış, belaya salan kadın hepimizden uzak dursun…

Kimi kadın hayatı sırtlar, kimi kadını da hayat sırtlar.

Siyahın üstünü hiçbir renkle kapatamayız ama beyazı tüm renklere boyaya biliriz.

Yüreğinizi, ruhunuzu, hayatınızı beyaz ile örtün ve mutluluğu beyazla karıştırıp tüm dünyayı sevgi ile boyayın…