Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak

Ask..Sinema askı,Nihal’e olan askı,büyük şehirde yaşama askı..Recep umutlarıyla hayata tutunmaya çalışan çeşitli aşkları içinde barındıran bi gençtir.Mehmet her zaman destekçisidir Recebin..Recep bi karpuzcunun yanında çırak,Mehmet bi berberin yanında..İkisi de rejisör olma umuduyla yazın yakınlardaki kasabalarından Tavşanlı Kasabası’na gelirler.Çalışmak,para biriktirmek ve büyük şehre gidip film yapmaktır tek istedikleri.

Bi gün hayvanları için işe yaramaz karpuzları ona ayırmasını söyleyen Nezihe çıkıp gelir.Karpuz kabuklarını ona götürüp getirirken kendinden yaşça büyük olan Nezihe’nin kızı Nihal’e kalbini kaptırır Recep..Nihal ise Recep’ten hiç hoşlanmamaktadır.

Recebin umudu birken iki olmuştur şimdi.Rejisör olmak ve nihalle evlenmek!Rejisör olursa Nihal onunla hemen gidecektir Recebe göre..En büyük hayalini Nihal üzerinden beslemeye başlar Recep.Nihalin kızkardeşi Güler de Recep’ten hoşlanmaktadır.Herkes içinde bi umudu büyütmektedir;gerçekleşmeyecek umutlar..

Recebin patronu işleri yürütemez ve karpuz satışını durdurur,bütün denemelerine rağmen Mehmet’le birlikte projeksiyon makinasını yapmayı başaramamaktadırlar ve her başarısızlıklarını evlerinin üstündeki yatırla paylaşmakta ondan destek beklemektedir Recep..Ailesi,akrabaları,arkadaşları kimse ona destek olmaz;köyün delisi Ömerden başka..

İşini,film yapma umudunu kaybeden Recep en sonunda mektup gönderdiği Nihalin kasabayı terk ettiğini de öğrenince karamsarlığa kapılır..

Karpuz kabuğundan gemiler yapmak:Olmayacak şeylere umut bağlamak ve hüsrana uğramak..Recep ve Mehmet üzerinden anlatılan hikaye oldukça samimi bi havada verilmiş.Şiveler,oyunculukların doğallığı,saf temiz duygularıyla iki köylü çocuğun umutlarının birer birer yok oluşu..

Filmi izlerken projeksiyon makinasında 24 kareyi yakalamaya çalışan Mehmetle Recebe “daha hızlı daha hızlı” derken bulursunuz kendinizi..Umutlarının birer birer yok oluşunda onlarla birlikte üzülürsünüz..İş gider,kız gider,projeksiyon makinası istenilen görüntüyü vermez..Umutların birer birer yok oluşu tüketir insanı..

Umut..İnsana yaşama isteği veren tek şey..Umut olmazsa hayat olur mu..İş,ask,tutku..Umut yoksa bunlarda yoktur aslında..Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak,umutsuzlukların üstüste bindiği bi filmdir;Ahmet Uluçay da insanı,hayatı,yaşamı besleyen şeyin umut olduğunu çok iyi biliyor olmalı ki filmin sonunda 24 kare yakalanır..Kimbilir,Ahmet Uluçay’ı yakın bi tarihte kaybetmeseydik muhtemelen umutların birer birer gerçekleştiği,çelikten gemilerin yapıldığı ikinci bir filmle devam filmi izleyecektik..

Umutların tükenmediği,giderek büyüdüğü hayatlar..