SON İKİ SATIRIM KALSIN


Son olan bir sonbahar hüzün yağıyor kaldırımlara,

Dalından düşen yaprak,yüzüme vuran ayaz,

Ellerim cebimde yüreğimde kırık dökük bir aşk,

Artık ne senin bir baharın nede benim bir sonbaharım var...

Belki bir düş belki de bir rüyaydı yaşananlar...

Yada gündüzü olmayan uzun bir sonbahar gecesi,

Sevmekle başlayan bu yolda bir fırtınaya yitik gitti.

Geriye kalan sadece sahipsiz hasret türküsü kaldı,

Artık başımı yasladığım duvarlar soğuk geliyor...

Peşimden ise yanlızca karanlıklar kovalıyor...

İçimden bu son gece diyorum...

Vazgeç diyorum bu yalan dünyadan olmuyor!

Kıyamıyorum bırakamıyorum seni...

Gitmek istiyorum gidemiyorum...

Bavulum sen biletim yine sen oluyorsun...

Sensizlik denen defterim ise sorma zindan karası,

Acıyı hissetmiyorum bile...

Yokluğun hiç bitmeyen bir senfoni misali oldu...

Tarifi yok yok işte...

Anlatamadığım belki de aşkın bir belgesi,

Yada yaşanması gereken,kendi ellerimizle çizdiğimiz kader!

Artık yazdığım her söz ağlıyor ağlatıyor beni

Bırak artık aşkımız kopuk bir film misali olsun!

Ben filmin yitiği,sende kapanmayan gönül yarası ol...

Kötülere rol vermek gerekirse bırak onlar başrol olsun...

Hayat denilen bu yolda sadece yanlızlık benim rolüm olsun...

Sensizlik acı verse de...

Yinede sensizlikten öte hiçbir şeyim yok işte...

Git artık Allah aşkına git...

Giderken son baharı al, yağmuru, geceme düşen ayazda benim olsun...

Yalnızlığımı ve içine gömdüğüm anılar kalsın...

Çaresizlik kokan bir adım kalsın...

Siyah kalemim birde kara kaplı defterim,

İçinde sana yazdığım son iki satırım kalsın...