Suriye’nin Masum Çocukları

28 Ocak 2014, 07:41

Suriye’nin Masum Çocukları

O, 6 yaşında Suriyeli, yetim ve öksüz bir çocuk... Suriye’de düzenlenen saldırı sırasında ailesini, her şeyini kaybetti. Dilindeki hecelere bakıldığında haykırıyor çaresizliğini. ‘’ Bombalar niye patlıyor, ben masumum.’’ diyor. Çınlatıyor kimsesizliğin kulaklarını, sızlatıyor vicdanımızı...

Suriye’de Mart 2011 tarihinde başlayan, uzun zamandır devam eden iç savaşta araştırmalara göre ölen çocukların sayısı 11 bin 420. İçiniz sızladı değil mi? Durun, daha bitmedi. Üstelik 17 yaş altındaki 11 bin kurbandan 389’unun keskin nişancılar tarafından vurulduğu, 764 çocuğun yargısız infaza uğradığı, aralarında bebeklerinde bulunduğu 100’den fazla çocuğun da işkence gördüğü belirtiliyor. Hayatta kalan fakat ailesini kaybeden çocuklar ise şimdi Türkiye’ye getirilmeye çalışılıyor.

Yetimhanelerde gönüllü insanların desteğiyle bakılan çocuklar kadar, mülteci çocukların çadırlarda yaşadığı da bilinmekte. Hem de toz toprak içinde, kimsesizliğin ellerinde... Kimsesiz diyorum çünkü; kıyafetleri yok, evleri yok, oyuncakları, okulları, arkadaşları... En önemlisi de onları bağrına basacak kimseleri yok.

Savaşın en acı yüzünü onlar yaşıyor, acısını onlar tadıyor. Geçenlerde twitter’da bir haber gördüm. Haberin başlığı şöyleydi: ‘’Suriye’deki savaş suçu belgeler.’’ Açtım, okudum. Fotoğraflar yayımlanmıştı. Dehşet verici. Dayanamadım, kapattım. Vahşetin yüzü apaçık görünüyordu. Vicdanım için için sızlamaya başlamıştı. O masumların çaresizliği beni de etkilemişti.

Malesef müdavimi olduğumuz televizyon dizileri kadar takip etmiyoruz olan biteni. Dizileri bu denli hiç kaçırmamacasına izleyen bazı insanlar, yanıbaşımızda olan bitenden bihaber. Kızıyorum, öfkeleniyorum içten içe. Evet, hayat devam ediyor. Bazıları için magazinsel, bazıları içinse feryâd figân!

Kendi çocuklarının üstüne titreyip ona zarar gelmesin diye ellerinden geleni yapan anne-babalar, şimdi susuyor. Bir başkasının çocuğu söz konusu olunca neden tepkisiz kalıyorlar? Vahşetin sebebi nedir, uygulayanların ideolijisi nedir hiç düşünmüyorlar. Dün Irak’ta, bugün Suriye’de... Yarın kimbilir nerede bu zulüm yaşanmaya devam edecek?

Savaşın sona ermesi için din ahlâkının tüm dünyaya yayılması şart ! Bunun içinse birlikteliğe, karşılıksız iyiliğe ihtiyaç var.

Toplumda sınırlı sayıda bir kesim var ki, vicdanları körelmiş, iyilikten yoksun kalmışlar. Kalplerini taş bağlamış. Sığınmacılara kapıların kapatılmasını isteyecek kadar gaddarlaşmışlar. Toplumsal şuurlanmaya, birlik olmaya ihtiyacımız var. Körelmiş duyguları gün ışığına çıkartmak isterken bir Hadis-i Şerif takılıyor dizelerime: ‘’ Komşusu açken tok yatan bizden değildir.’’

O masum çocuklar şimdi bizim de çocuklarımız. Vicdanının sesine kulak tıkayanları kınayacağız. Sahip çıkacağız onlara. Mutlu olmaları için çabalayacağız. Onları hayata bağlayacak şey belki bir kıyafet, belki bir oyuncak, belki bir kitap... Mutlu olmak herkesin hakkıdır öyle değil mi?