BEYAZ UÇURTMA

Bir heyecan kaplamıştı içimi, her şey durmuştu, sanki ,sanki en büyük ben olmuştum.

Ellerin elimi tuttuğu an içimi titretircesine, baktın ya gözlerime, işte o ana kadar, olan bitten her şeyi silip götürmüştün benden, tek bir cümlen bütün ömrüme değmişti sanki. Sonra ellimi sıkıca tuttun ve işte o yolda beraberce yürüdük, yüreğim adeta bir uçurmayı andırıyordu  Baba...

Bana öyle tatlı KIZIM dedin ki...

Yaşadığım sürece, gördüğüm en güzel rüyam oldun. Her gece belki yine gelirsin diye erkenden uyudum. Gelmedin, gelmedin, gelmedin.

Şimdi uyumaktan korkuyorum, çünkü biliyorum sen yine gelmeyeceksin ve sensiz sabahlara  merhaba demek gelmiyor içimden, bu yüzden gecelerce direniyorum, yorgun bedenimle yenik düşüyoruz sensizliğe...

Sana sıkıcı sarılmayı ve hiç bilmediğim kokunu içime çekmeyi öyle özledim ki. Bana yabancı ve bir o kadar da uzak gelen ''BABA'' kelimesini bağıra bağıra söylemeyi özledim. Kısacası seni çok özledim. şimdi sana o kadar ihtiyacım var ki....Eminim ki, kokunu hissetmem bile bana güç verirdi.

İşte görüyorsun ya kızın hiç güçlü değil.

Sen benim beyaz uçurtmam olacaksın. Tıpkı gördüğüm rüyada ki gibi yüreğimin uçurtması