BİR BALONUN RENGİ  MİSALİDİR SEÇİMLERİM..

Bir balonun içerisine üfledim bütün umutlarımı..
Nefesimi her içime çekişimde düşündüm hatalarımı..
Gözlerimi kapatıp, düşüncelerimi mantık ve gerçeklilik süzgecinden geçirircesine bağladım şişirdiğim balonlarımı..

Onca renklerin arasından beyazı seçmiştim..
Meğer bir balon misaliymiş renk seçimlerim..
Korkuyordum aslında umutlarımın ve hayallerimin kirlenmesinden..
Korkuya inattı belki de balonlarımın beyaz olması ve gökyüzüne uçup bulutlara ermesi..

Gülen yüzler çizdim balonlarımın üzerlerine..
Şayet bir gün elimden ipi kaçırırsam, geriye dönmelerini gülümseyerek bekleyecektim.
Çocukken oturur ağlardık belki de balonumuz patlayınca yada avuçlarımızdan uçup yok olunca, sonrada “Eyvah” derdik sessizliğimizin içindeki sessizliklere inat çığlıkları katınca.
Şimdi tüm o olanlara rağmen hala her gün yeni umutlarla ve hayallerimizle tutunurken hayata, balonlarımda  bir gün geleceklerdi elbet çocukluğumla birlikte büyük bir edayla.

Çünkü bana göre;

Beyazdır, kirlilikleri gösteren..
Zamanları avutan, hasretlere alışan,
Avuçları yakan, yürekleri kanatan,
Beyazdır mevsimi çağıran,
Üzerinde güzelliği yansıtan,
Anıları, haberleri andıran,
Geçmişi unutturan,
Gidenleri sildiren,
Beyazdır, beyazdır gösteren..

İşte bu yüzdendir umutlarım ve hayallerimi her zaman beyaz bir balonun içerisine  gizleyişim.