BİR KUMBARA DOLUSU HAYALLER..!

Hayallerimi tüm gökyüzüne yazmayı istiyorum.

Yeryüzünden gökyüzüne  doğru bakınca gülümsemeliyim diyorum.

Haykırmak istedim..

Hayalsiz tüm benlik savaşlarından kurtulup,  masmavi gökyüzüne uçup, hayallerime kavuşmayı düşledim.

Düşlerimizde hayallerimiz vardır ve bu hayaller bazen yalnızca “hayal” olarak kalması gerekir..

Onların gönlümüzde olan değerleri vardır, içimizde ki duygusal anıları biriktirir.

Hiç istemeyiz kirlenmelerini, hiç istemeyiz uçup gitmelerini, kin ve nefret dolu olmalarını..

Gerçekleşmelerini elbette isterim, ama korkuyordum.

Çünkü; eğer gerçek olursa düşlerim, hayalde olduğu kadar güzel olmazdı elime geçen sevinçlerim.

Korkuyordum çünkü; hayal kırıkları beni umutlarıma küstürebilirdi.

İşte ben  o hayallerimi muntazam bir güzellikle küçücük bir kumbaranın içerisine gizledim.

Engelleri var gücümle görmezden gelerek, bir öfkeyle hurdaya atılan, yitirdiğimiz o güzelim hayalleri toplamaya karar verdim.

Onları en güvenilir yerde yani o küçücük kumbaranın içerisine sakladım.

Ve yeryüzündeki bütün kaya diplerinden çekip kurtardım umutlarımı.

İmha edilmiş tüm yarım kalan gülücüklerimi tamamladım..

Artık üzülmeyelim hayallerimiz gerçeğe dönüşmüyor diye.

Bırakalım öylece kalsınlar.

Kumbaramızın içinde düşmesinler gerçeğe..

En azından elimizde bir kumbara dolusu hayallerimiz olsun..

Toz pembe hayaller, gökyüzünde kavuşsun.

MÜZEYYEN SOYUPAK