EMANET BİSİKLETİMİZİN PEDALLARI..

Her geçen yıl yaşlandığımızı fark ederiz..
Sadece gözlerimizi kapattığımız da mı hatalarımızı yaşarız?
Yaşamsal hatalarımızı fark ettiğimiz zaman nerede peki bizim vefalarımız…?

Bazen bize ait olan yaşam bisikletimizin üzerinde hiç düşmeyecekmişiz gibi, kendimizden emin bir şekilde yol almak, rüzgara kapılmak, çığlık atmak gelir içimizden..
Kusmak isteriz içimizdeki nefreti, geçmişe bir dakika bile geriden bakmak gelmez içimizden..
Tüm enerjimizi pedallara basmakla harcarız…
Bu yolculukta bisikletine aldığın yol dostun, pedallara hevesle bastırdıkça, yükünü paylaşıp yol gösterdikçe, senin tüm engelleri aşmanda yardımcı olacağını düşünürsün.
Gizlice gülümser, hiç durmadan yoluna devam etmekten mutluluk duyarsın..

Baştan belli eder olaylar kendini..
Ya bu yolu beraber alacak yada başka bir yol bulacaksın..
Vefalarımızın nerede olduğunu düşünmüştük ya işte bir tanesini yanımızda getiriyoruz..
Vefa dost demek.. Vefa zor durumları beraber aşmak demek..

Eğer yaşam bisikletinizde size pedallara basmakta her koşulda destek olan dostunuz, bunu karşılıksız yaptığına inanıyor ve ona güveniyorsanız, inanın yaşlandığınızı fark etseniz bile yolunuz hep açık, ve engelsiz gelir size..
Hayat pedallarınızı güvenilir dostlara emanet etmeniz dileğimle..