KARDEŞÇE YAŞAMAYI UNUTTUK
İnsanlar olarak benmerkezcilikten çıkamadık hala .Evrenin merkezi benim her şey bana ait,önce ben duygusundan sıyrılamadık.Toplumumuzun yaşadığı bu büyük kaustandan bu sebeple kurtulamadık.Eğer bir şey bizim canımızı yakıyorsa ve gerçekten biz zarar görüyorsak uyanıyoruz.Diğer türlü umrumuzda mı dünya bana dokunmayan yılan yaşasın varsın diyoruz..Geçen gün Van’a atanan eğitim fakültesinden sınıf arkadaşımın yaptığı duyarlılık projesini gördüm .Öyle çok duygulandım ki.Orada memleketi kütahyaya seslenmiş Kütahya uyan Van üşüyor diye.Eğer Van’a gitmemiş oradaki ortamda bulunmamış ve görmemiş olsa bu kadar duyarlılık kazanıp bu projeye gönül verebilir miydi?Neden gözümüzün görmediğine gönlümüz katlanır ki?Bu gün evlerimizde ısınıyoruz ,çorbalarımızı içiyoruz,bu gün televizyon izliyoruz ama yanımızdaki çok yakınımızdaki evlerde neler oluyor bilmiyoruz bile?Hatta yan dairemizde kim oturuyor ismini bile bilmeyenler olmuyor mu?Merhabalaşmayı,hal hatır sormayı,en ağırı insanlığımızı unuttuk?Her şey ailede başlayıp ailede bitiyor oysa.Bırakın çocuklara çarpım tablosu öğretmeyi,hayat ,insanlık elden uçup gidiyor,önce KARDEŞ OLMAYI KARDEŞÇE YAŞAMAYI ÖĞRETİN Çocuk öğrendiğini yapar ve yaşar.Merhaba KARDEŞİM ,SANA NASIL YARDIM EDEBİLİRİM?BANA İHTİYACIN VAR MI?BU DÜNYA HEPİMİZİN.:J
Nagehan ÇAKMAK ÇAKAN
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir, teşekkür ederiz.
Kız kıza deniz keyfi
Nevşehir'de Murat Boz rüzgarı
Yılmaz Erdoğan tek kalemde sildi
Şiirden Besteye, Yıllara Uzanan Bir...
Bu içeriğe yorum yapan ilk siz olun!