MUTLU ÇOCUKLAR EŞİTTİR GELECEK

Geleceğimizi süsleyen çocuklarımız ağlamasın, mutlu olsun.

23 Nisan çocuk bayramı kutlu olsun.

Hayatımızın en masum, en değerli, en neşeli, en önemli anlarıdır çocuklar.

Geleceğimizin umutlu yarınları, dileklerimizin hayırlı evlatlarıdır onlar.

Üşüyen ellerimiz bir çocuk ellerini tuttuğunda ısınır.

Ağlayan gözlerimiz bir çocuk gözlerine baktığında ışıldar.

Taş kesen kalbimiz bir çocuk varlığıyla yumuşar.

Ağlayan çocuk sesinde mutsuz geçen çocukluğum gelir aklıma.

Ne 23 Nisan çocuk bayramlarında yüzüm güldü.

Ne yeni pabuçlarım, ne de yeni giysilerim oldu.

Hep uzaktan baktım mutluluğa ama asla gurursuz olmadım.

Mutlu çocuk kahkahalarında acılarımı hatırlarım.

Sağında babası solunda annesiyle yolda yürüyen çocuklara gıpta ettim.

Aynı anda ellerimden tutmadı annem-babam.

Annem tuttuğunda babam-babam tuttuğunda annem bıraktı ellerimi.

Sevgim hep bölündü!

Ben söz konusu olduğumda, sevgime hep bir ortak bulundu.

O daha bir çocuk diyen olmadı.

Çocuk olduğuma bakılmadan omuzlarıma sorumluluk yüklendi.

Ne çocuk oldum, ne de büyüyebildim.

Şekeri ellerinden alınmış bir çocuk dahi olmadım çünkü bir şekerim bile olmadı.

Belindeki kurdeleyle süslenmiş kabarık etekli elbiseyle gördüğüm her çocuk mutluydu.

Ben hiç çocuk olmadım.

Çocuk bayramlarını bilmem.

Sokakta oyun oynayan çocuk sesleri uzaktan gelirdi kulaklarıma.

Benim oyun oynayacak vaktim yoktu, çünkü yapacak hep bir işim vardı.

Gizlediğim çocukluk ruhumdan hiç soyunmadım.

Hayali yaşadığım mutluluklarımı tüm üzgün çocukların yüzlerine tebessüm olarak bırakıyorum.

Her gece seslendiğim çocukluğuma ağlıyorum.

Yarım kalan oyunları tamamlamak kadar kolay değildi çocukluğumu geri yaşamak.

Saklambaç oyunu gibiydi çocukluğum bir saklandı bir daha bulunamadı.

Kör ebe gibi kör kaldı sevinçlerim.

Topu alıp koşamayacak kadar yorgun düştü çocukluğum.

Avuçlarıma aldığım yaralı bir serçe gibiydi çocukluğum.

Bende hayatın avuçlarındaydım.

Ben o kuşu iyileştirip uçurttum.

Ama hayat yaralarımı iyileştiremedi.

Bırakın çocuklar çocukluğunu yaşasın.

Bırakın mutlulukları, sevinçleri yarım kalmasın.

Bırakın acıyla, gözyaşlarıyla geriye dönüp bakmasın.

Çocukluğumuzda eksik yaşadıklarımızı çocuklarımızda tamamlamakla yeniden döneriz çocukluğumuza…

İçimde büyüyen adı mutluluk olan çocuğun gülücükleri, çocukluğunu yaşayamayanlara armağanımdır.

Kıskandığım çocukların mutluluğuyla, coşkusuyla yaşansın çocuk bayramları…