NEREDE O ESKİ BAYRAMLAR…
Değerlerimizi kaybettik biz. Bayramlarımız, hem milli, hem de dini bayramlarımızın coşkusunu artık yaşayamıyoruz. Milli Bayramlarımızda haftalar önce yapılan hazırlıklarımız, bayram sabahları  sevincimiz, marşlar söyleyerek sokakları gezişimiz hepsini unuttuk. Dini Bayramlarımızda, bir hafta önce alınan kurbanlıkların etrafındaki çocukları, kurbanlıkları sevgi ile özenle sevmeleri, Alınan rugan veya lastik ayakkabılarını, basma, belden büzgülü, fiyonklu elbiselerini günlerce giymeden seyretmeyi. Giymezdik, onlar bayramlıklarımızdı.
Bayram gecesi heyecandan uykularımızın kaçması, o heyecanla erkenden kalkıp, bayramlıklarımızı giymemiz, kirlenen ayakkabılarımızı, mendillerimizle silmemiz. Konu komşu ayırt etmeden her evin kapısını çalmamız, toplanan şekerlerin çokluğu ile övünmemiz, kesilen kurbanların etleri ile mis gibi gelen etli yemek kokuları. Nerede bizim  eski bayramlarımız.
Bayram tatillerini, izin gibi düşünüp, şehir dışına kaçmayı planlamak, evde olduğu halde çocuklara kapıları açmayıp kurban kesipte derin dondurucusuna kışlık olarak koyarak, etrafındaki fakirilerle paylaşmayı unutacak kadar mı kayboldu değerlerimiz.
Gerçekten özlüyorum eski bayramları, o coşkuyu, o sevgiyi.