ÖLÜMÜ NEFESİNDE HİSSET
Her şeye sil baştan başlamak isteriz. Adımızın unutup, yeniden tertemiz hayata başlama imkanım olsaydı eğer, yine bu hataları yaparmıydım, kendimi ve çevremi bu kadar üzermiydim? Hepimizin vazgeçilmez sorularından biridir. Ama cevabını hiç kestiremeyiz...
Bazen bir yerlerde durup yaptıklarımızı izleme imkanı olabilseydi deriz. Belki o zaman kendimi yorumlar ve hangi doğruda ilerlemem gerektiğini çok çabuk farkederdim. Tıpkı bir filme yaptığın yorum gibi...
Hayat bu ya bazen hata dediklerimiz karşımıza yaptığımız en doğru çıkarken, en doğrularımızda kocaman bir hata ve büyük yanılgı olarak karşımızda durur. Sonra bir olay yaşarsın ve ilk kez o an ölümü nefesinde hissedersin. Bu öyle birşey ki ne gece karanlıkta bir mezarlıkta yürümeye, nede bir uçurumdan boşluğa bakmaya benzer. İşte o zaman "bir şansım olsaydı"  dediğin cümleler boğazında kocaman bir düğüm yığını oldugunu fark edersin.
Yaşantının senin için ne kadar kutsal olduğunu, doğrusuyla,  yanlışıyla bu hayata var oluşunu sana vadedilmiş, varlıkların kutsalığını anlarsın. Sorun gözlerinin mavi olmayışı değil, o maviliği görebilmemek olduğunu anlarsın. Birgün güneşin sadece sizin için doğmayacağını  hayal ettiniz mi? Karanlıkta yürümeyi, attığın çığlıkların duyulmadığını, her adımının boşluk olduğunu düşün. Ölümü nefesinde hissetin mi?
Çevrene şöyle bir bak, insanları izle. Hangi güzelliklerden yoksun yaşıyorsun veya hangi güzelliğin peşine takılmış yaşıyorsun. Denize bakıp, özlemini mi? duyuyorsun. Yoksa görmediğin, denizin hayalini mi? kuruyorsun.
Bir insan bir  insanın canını ne kadar acıtabilir ki! Hangimiz hangimizden üstünüz ki! Kulun attığı tokattan korkmayacaksın. Eğer korkacaksan Allah`ın attığı tokattan korkacaksın.İşte ölümü o an nefesinde hissedersin....