Sen şimdi yoksun…

Yokluğun hiç belli olmuyor biliyor musun?

Sabah sen uyandırıyorsun beni, çayı kahvaltıyı ben hazırlıyorum kahvaltı yapıyoruz beraber. Sonra işe gitme saatim geliyor, ceketimi giydirip işe uğurluyorsun beni öperek. Tam köşeyi dönecekken dönüp bakıyorum ardıma, balkondan bana el sallıyorsun. Ben el sallamıyorum sana, bir gören olur üzerine alınır, yanlış anlaşılırım diye.

Akşam eve geliyorum, kapıda karşılıyorsun beni. Boynuma sarılarak ‘’hoş geldin aşkım’’ diyorsun. En sevdiğim yemekleri yapmışsın her zaman ki gibi. Afiyet ile bir güzel doyuruyoruz karnımızı. Çay demliyorsun, televizyon izlerken yudum yudum içiyorum tavşan kanı mis gibi çayı. Konuşup şakalaşıyoruz… Sonra bir ara gözüm saate takılıyor, zaman ne kadar hızlı geçiyor seninle beraber iken! İstemesekte yatma vakti artık… Yatağa uzanıyorum, gelip üzerimi örtüyorsun, derin derin gözlerime bakıyorsun, elin saçlarımla sarmaş dolaş, ‘’iyi uykular aşkım’’ diyerek usulca öpüyorsun sonra…

Sonra… Sonra ışığı kapatıp gidiyorsun sevgili! Uyurken kuramıyorum hayalini.