SİZ HİÇ MELEKLERE DOKUNDUNUZ MU?
Düşünüyorum ve her geçen gün mesleğimi sevmem için nedenlerimin  biraz daha arttığını görüyorum. Öyle ya herkesin ah vah ettiği belki korktuğu, belki de arkasına bile bakmaksızın kaçtığı bir meslek, herkesin görmeye muvaffak olmadığı  belki de olamayacağı  bir sırrı  vardır mutlaka.

Ben, o küçücük kaplerin sevgi ile dolu oluşunu sevdim. Hatırım için bir kaşık yemeğin tadına bakışlarını, benimle göz göze gelmeye çalışlarını sevdim.Benim dokunuşumu, sesimi, kokumu, kısaca beni ayırt edişlerini, özleyişlerini EVET 'lerinin gülümsemek oluşunu sevdim. Küçücük kollarının sevgiyle boynuma dolanışını, 15- 20 kelimelik haznelerine ismimi de sığdırışlarını sevdim.

Yaralı bir kuş olduğumuzda  onu avcumuzun içinde  iyileştirmek için uğraşırız. Bir gün avuçlarımızdan gökyüzüne bıraktığımızda başarı ve mutluluğu yaşamaz mıyız? İŞte ben küçücük bir çocuğun minik elleriyle hayata uzanışını sevdim ve küçük omuzlarına binen ağır yükün ucundan tutan olmak tek isteğim.

Peki siz hiç meleklere  dukundunuz mu? Onlarla oynadınız mı? Onlarla güldünüz mü? Ya da onları gördünüz mü? İşte ben her gün o meleklerleyim.. Bunu düşünmek bile beni dünyanın en mutlu insanı etmeye yetiyor. Onları sevmem için daha bir çok nedenim var..