Yazmak Ruhu
Yazılar bilinir sadece
Yazarlar değil
Bir kere kapıldın mı sözcüklerin içine
Zaman durmuşçasına yazıyor insan
Durmadı zaman oysa kı
Durmayacak
Ama ben yaşayamayacağım
Hayal alemindeyim
Kurduğum hayallere inanacak kadar
Yalnızım var gibi görünüp olmayan insanlarıniçinde
Yazıyorum ama kime
Değer bilmeyenlere
Ve yazacağım hep yazacağım
Değer bilmeyendeğil
Kendime
Sevdiğim için yazmaya aşık olduğum için…

Yazmanın Değer Görmediği Zamandayız.
Okumaya gösterilmeyen değer yazarlara da gösterilmiyor. Aslında yazarlara değer verilse okumaya da değer verilirdi.
İzmir de kitap fuarı açıldığı zaman okul ile birlikte fuara gitmiştik. Birkaç tane yazar vardı ama kimse yazarlarla ilgilenmiyordu pekte umurlarında sayılmazlardı . Hepsine göz gezdirdim suratlarında üzgün bir ifade vardı. Yalnızlardı. Yanlarında çalışanlar bile onları ilk kez görmüştü sanki.  Yalnızlardı evet!
Diğer dünyaca ünlü yazarlar gibi yalnızlarMehmet Akif Ersoy gibi yalnızlar. Bilindiği gibi Mehmet Akif ERSOY da hayata gözlerini yumduğu zaman yalnızmış.
Çünkü onları ne tanıyanlar var ne okuyanlar. Bütün sanatçılar öldükten sonra değerleniyor eserleriyle birlikte.
Hepimiz birçok özlü söz biliriz fakat hiçbirimiz yazarlarını bilmeyiz güzel bir şey mi sizce yazı yazarak o kadar emek veren insanların önemsiz görülmesi, hoş bir şey mi? Yolda görsek tanımayız onları. Oysa onların yaşadıklarından çıkardıkları yazılar anlam katar hayatımıza. Bazılarımızı o sözler getirir yola.
Farkındayım iki haftadır aynı konu üzerinde duruyorum fakat bende yazı yazıyorum ve kimsenin yazılarımla ilgilenmemesi acı veriyor bana içim buruklaşıyor. Bir yazar için okuyucuları her şeydir.
Yazıları okunsun ister bir yazar dünyaları verseniz umurunda olmaz yolda gördüğünüz de “okuyorum yazınızı, kitaplarınızı” deseniz başka bir şey değil ve bu çok şey de değil.