BU DÜNYA BÖYLE GÜZEL

Merhaba, değerli BÜYÜK HABER okurlarım! Yetişkin insan olmanın zorluklarını her birimiz ayrı yaşıyoruz, her birimiz farklı sorunlarla savaşıyoruz. Hayat çoğu zaman karanlık ve dipsiz bir kuyu adeta. Bizler çocukken güzeldik, çocuk kalmalıydık diye düşündüm bir an. Çocuklar farkli bir pencereden bakar hayata. Tek düşüncesi oyundur. Buna rağmen hepimizin içinde tatlı bir telaş olurdu. Büyüme  telaşı... acelemiz neydi acaba? Bunun dahi bilincinde değildik. Hayat nasılsa bizlere güzeldi. Çünkü nasıl ki tadına bakmadığın bir gıdanın tadını bilemezsek; yetiskin olmanın da zorluklarını bilemezdik. Çoğumuzun hayatı sokaklarda toz toprak içinde geçti. Yorgunluktan yattığımız yeri bilemezdik. Koşmaktan iflahımız kesilirdi, harbiydik! Öyle büyüklere saygısızlık etmez, hele hele öğretmenlere daha farklı davranırdık. Nede olsa geleceğimiz onların avuçları içindeydi. İmrenirdik belki de. Her birimizin farklı çocukluk anıları vardır. Bu anıların içinde karne heyecanı daima taze kalmıştır bend. Aileler için mühimdi karnemizin düzgün olması. Beklenti büyük, onlar da haklı kendilerine gőre ama katı bir disiplin de bizleri resmen bunalımın eşiğine getirirdi. Babamın şöyle dediğini hatırladım bu satırları yazarken. Toprak patika yolu olan evimize yakın bir dere vardı. "Karnesi kötü olan o dereden beriye geçmesin" derdi. Yok yok öyle sert bir baba değildi. Şakaydı tabi, lakin çocuk aklımızla babamızı ciddiye alırdık.

Büyüdük... Hayatla aramızda şiddetli geçimsizlik var çoğu zaman. Acının kurduğu tuzaklara istemeden düşüyoruz. Rutin bir koşuşturma içindeyiz. Bu rutin koşturma elbette şart. Hayatın yakasından sıkıca sarılmalıyız, tıpkı sarmaşığın gövdesine sarıldığı gibi. Bıraktığımız anda bu karmaşada yok oluruz. Maddiyat çok şey, lakin her şey değil. Birbirimize saygıyı kaybetmeyelim. Kuşlar dahi birbirine çarpmadan gökyüzünde uçuyor. Birbirlerinin kanatlarına çarpmadan gökyüzünü mesken tutmuşlar. Bari onlardan örnek alıp yeryüzünü paylaşmayı bilelim. Birbirimize değerli olduğumuzu hisettirelim. Arada delilik yapaılım ve hic bilmediğimiz yollara girip yeni yerler keşfedelim. Şarkılar söyleyip dans edelim. Bir ormanda avazımız çıktığı kadar bağıralım. Mesela ıslık çalalım ve bir kuşun söylediği şarkıya eşlik edelim. Böceklerin neler yaptıklarını seyredelim. Kelebeklerin muhteşem renklerini inceleyelim. Takılalım bir kelebeğin ardına, bir günlük hayatının tadını nasıl çıkarıyor? Örnek alalım. Yağmurda iliklerimize kadar ıslanırken şiirler okuyalım. Bırakın deli desinler. Bunları yapan kişi deli değil, tam tersi hayatın tüm zorluklarına rağmen yaşamayı bilen hassas ruhlardır. Bizleri tenis topu gibi ordan oraya fırlatan hasta ruhlara inat yapalım bunları. Çünkü hayatı ve insanları ne kadar ciddiye alırsak o kadar yıpranırız...

Önceliğimiz kendimiz olalım değerli okurlarım. Emin olduğum hayat tecrübem şu: "en değer verdiğin kişi en büyük darbeyi vuruyor."  Hayatın en büyük tokadınaben osmanlı tokadı diyorum. siz istediginizi deyin. Güzel dostlar elbette var deģer veren iyi ki de varlar selam olsun onlara. insanlarla aranıza mesafe koydukça beklentileriniz azalır iç huzurunuz çoģalır kişi kendine yetebilmeli. Tek kutsal kurum aile kurumudur yani kőklerimiz, sıkıca kőklerimize sarıldıģımız takdirde mutlu oluruz. Sorunlar illa ki olacaktır mühim olan bir masanın çevresinde sorunları medeni bir şekilde tartışıp çözüm yolları bulabilmektir. Bol bol dua etmek insanı rahatlatır. Unutmayalım en büyük zenginlik sağlıktır, lakin kaybedince farkına varıyoruz. Şükürle uyanalım her gecenin sabahına. Penceremizi açtığımızda görüp görmediğimiz her canlıya selam verip tebessum edelim. Güneşe bakıp teşekkür edelim, buggün de bizi ısıttığı için. Güzel düşünen güzele ulaşır. İstemediğiniz hiçbir şeyi yapmayın. Espri anlayışınız olsun, neşeli dostlar biriktirin. Sizi üzen kişilerden uzak durun. Hayat çok kısa, üzülmek biz insanoğluna mahsus bir duygu; lakin bunu minimale indirebilmek bizim elimizde.

Dünya böyle güzel. Siz çok değerlisiniz, kıymetinizi bilin.  Siz mutluysanız,  sevdiklerinizi de mutlu edersiniz...







Audi Servisi