SEVMİYORUM İŞTE,ZORUNDA MIYIM?

Resim çizemiyorum ben.Çizmekten de nefret ediyorum zaten.Boya

kalemlerinden,tüm masayı kaplayan resim kağıtlarından nefret

ediyorum.Müziği de sevmiyorum aynı şekilde.Ne notadan anlıyorum ne flütten

ne de şarkıdan.Dinlemek bile zevk vermiyor bana.El işlerinden de müzikten

olduğu kadar nefret ediyorum.Yüzüme gözüme bulaştırıyorum genelde.Asıl

ilginç olanı söyleyeceğim şimdi size.Ben Resim dersi görüyorum okulda.İlginçtir

bir flütüm de var,bir şeyler çalmak zorundayım da ayrıca.

14 yaşına geldim bu arada.Hala nefretlerim okulda karşılamaya devam

ediyor beni.Teknoloji Tasarım gibi,Fen'deki formüller gibi.Peki zorunda mıyım

ben?Ya da müzisyen olmak isteyen arkadaşım mitoz bölünmenin evrelerini

bilmek zorunda mı?Uzay mühendisi olmak isteyen "Belki ileride lazım olur"

diyerek temel jimnastik hareketlerini öğrenmeye mecbur mu?Ya da neden

ressam olmak isteyen geleceğin sanatçısı abimiz Kareköklü Sayıları anlamak

mecburiyetinde?Oyuncu olmak isteyen kardeşimiz fiilimsileri,psikolog olmak

isteyen öğrenci ebru sanatını öğrenmek zorunda mı?Doktorluk hayalleri kuran

yeğenimiz 7 8 lik notaları ya da "Annemizin kollarında yaşarken" şarkısını flütle

çalmayı neden bilmek zorunda bırakılıyor?

"Zorunda mı?" diye sordum ya hani.Cevap beklemezsiniz siz ancak ben

yine de cevap veriyorum.Evet,zorunda.Kartonları üst üste getirip bir şekil

oluşturmayı başarmak zorundayız.Yapabilsek de yapamasak da, sevsek de

sevmesek de...Maalesef ne yeteneklerimize önem veriyorlar ne de

sevdiklerimize.